از مرگ پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) ده روز بيشتر نگذشته بود كه به زهرا (عليها السلام) خبر رسيد كه مأموران خليفه كارگران او را از سرزمين فدك بيرون كرده اند ورشته كار را به دست گرفته اند. از اين روز، زهرا (عليها السلام) با گروهى از زنان بنى هاشم به قصد بازپس گرفتن حقّ خويش به نزد خليفه رفت وگفت وگويى به شرح زير ميان او وخليفه انجام گرفت.

دختر گرامى پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم):چرا كارگران مرا از سرزمين فدك اخراج كردى وچرا مرا از حقّ خويش بازداشتى؟

خليفه: من از پدرت شنيده ام كه پيامبران از خود چيزى را به ارث نمى گذارند!

فاطمه (عليها السلام): فدك را پدرم در حال حيات خود به من بخشيده ومن در زمان حيات پدرم مالك آن بودم.

خليفه: آيا براى اين مطلب گواهانى دارى؟

دختر گرامى پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم):آرى دارم. گواهان من عبارتند از:على وامّ ايمن.

وآن دو، به درخواست زهرا (عليها السلام)، به مالكيت او بر فدك در زمان پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) گواهى دادند.

در حالى كه بسيارى از نويسندگان تنها از على وامّ ايمن به عنوان شهود دخت گرامى پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) نام برده اند، برخى مى نويسند كه حسن وحسين (عليهما السلام) نيز گواهى دادند.اين حقيقت را مسعودى[1] وحلبى[2] نقل كرده اند; بلكه فخررازى [3] مى گويد:غلامى از غلامان پيامبر خدا نيز به حقّانيت زهرا(عليها السلام) گواهى داد، ولى نام او را نمى بَرد.ولى بلاذرى[4] به نام آن غلام نيز تصريح مى كند ومى گويد: