على اقوام اعرفهم و يعرفوننى ثمّ يحال بينى و بينهم فاقول انّهم منى فيقال انك لاتدرى ما احدثوا بعدك فاقول سحقاً لمن بدل بعدى»[1].

«من پيشتاز شما به سوى حوض هستم، هر كس بر آن وارد شد، از آن مينوشد، و آن كس كه نوشيد هرگز تشنه نمى شود. در آنجا، گروهى بر من وارد ميشوند كه من آنان را ميشناسم و آنان نيز مرا ميشناسند، ولى آنان را از من دور ميكنند...، من ميگويم، آنان از منند، گفته ميشود، نميدانى بعد از تو چه بدعتهايى را به وجود آوردند. در اين موقع ميگويم، نابودى بر آنان كه پس از من، آيين مرا دگرگون كردند».

2ـ بخارى و مسلم نقل كردند، پيامبر گرامى فرمود: «روز رستاخيز گروهى از ياران من، بر من وارد ميشوند، ولى از حوض رانده ميشوند، ميگويم، خدايا، آنان، ياران من هستند، خطاب مى آيد، نميدانى بعد از تو چه كردند، آنان به حالت گذشته خود (جاهليت) باز گشتند»[2].

3ـ بخارى، نقل ميكند كه رسول گرامى فرمود: «در آن حالى كه من در كنار حوض ايستادهام، ناگهان گروهى پديدار ميشوند، وقتى من آنان را ميشناسم، آنان را از من دور ميكنند».

آيا گروهى كه از نظر فكرى و عقيدتى و يا از نظر عمل و كردار، به عصر جاهلى باز گردند، ميتوانند عادل و دادگر، زاهد و پارسا، و صالح و نيك فرجام باشند؟

ما در اينجا به همين مقدار از احاديث نكوهشگر، اكتفا ورزيده و