عامل پنجم :

برخورد

با فرهنگ هاى بيگانه

پيامبر گرامى به ملكوت اعلى پيوست، مسلمانان براى گسترش اسلام به فتوحات پرداخته و ملّتهايى را كه داراى تمدن و فرهنگ خاصى بودند، مغلوب خود ساختند. در ميان مسلمانان افرادى بودند كه به فراگيرى علوم و فنون و ادبيات ملل مغلوب علاقه داشتند، همين علاقه آنان را به مذاكره و گفتگو و سپس ترجمه كتابهاى آنان، به زبان عربى واداشت.

انديشههاى علمى متفكران در قلمرو اسرار گيتى، از گنجينههاى ارزشمندى است كه خلف بايد از آن بهره بگيرد. خداوند در كتاب خود، تفكر و تدبر در رازهاى خلقت و قوانين پيچيده آن را از نشانههاى خردمندان مى شمارد.

((اِنَّ فِى خَلْقِ السَّمواتِ وَ الاَْرضِ وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ لآيات لاِوْلِى الاَْلْبابِ الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلى جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ فِى خَلْقِ السَّمواتِ وَ الاَْرْضِ)) (سوره آل عمران/190و191).

«در آفرينش آسمانها و زمين و گردش شب و روز، براى خردمندان آيات و