موارد مخصوصى، از غيب خبر داده اند و يا برخى از بندگان خدا كه پيامبر هم نبوده اند مانند مادر موسى(عليه السلام) با جهان غيب ارتباط پيدا كرده و از امور پنهانى آگاه شده اند، و در حقيقت، آن نويدى كه در آيات گروه اوّل داده شده كه خداوند برخى از بنـدگان خـود را از غيب آگاه مى سازد در آيات گروه دوم جامه تحقق پوشيده و در پاره اى از موارد از غيب خبر داده اند و يا از غيب آگاه شده اند.

آيات گروه نخست:

1. (وَماكانَ اللّهُ لِيُطْلِعَكُم عَلى الغَيْبِ وَلكِنَّ اللّهَ يَجْتَبى مِنْ رُسُلِه مَنْ يَشاءُ فَآمنُوا بِاللّهِ وَرُسُلِهِ وَان تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا فَلَكُمْ أَجْرٌ عَظيمٌ).[1]

«خدا شما را بر غيب مطلع نمى كند، ولى از فرستادگان خويش هر كه را بخواهد برمى گزيند پس به خدا و فرستادگان او ايمان بياوريد و اگر ايمان بياوريد و پرهيزگار باشد پاداشى بزرگ براى شما است».

چه تعبيرى روشن تر از اين كه مى رساند خداوند، بندگان عادى خود را از غيب آگاه نمى كند و اين فضيلت براى پيامبران