(وَعَلى الأَعرافِ رِجالٌ يَعْرِفُونَ كُلاً بِسيماهُمْ...).[1]

«در اعراف مردانى هستند كه همه را به چهره هايشان مى شناسند».

آيا پيامبرى كه درباره سرنوشت ابولهب در برزخ و قيامت، پيشاپيش از مقام ربوبى آياتى تلقى كرده است و يا درباره وليد بن مغيره، وحى الهى بر او نازل شده است[2] و ... جا دارد كه در روز رستاخيز به طور واقعى بگويد كه: «لا علم لنا»؟!

اين قراين ما را به مراد الهى نزديك كرده و مى رساند كه نفى هر نوع آگاهى جنبه تأدبى داشته كه يك نوع خضوع صحيح و عقلانى بوده است بالأخص كه گفتيم علمى كه پيامبران دارند، از خدا است. و مربوط به خود آنان نيست.

خامساً: قرآن مجيد مى گويد: از پيامبران و امت ها جدا سؤال مى شود چنان كه مى فرمايد:

(فَلَنَسأَلنّ الَّذينَ أُرسلَ إِليهِمْ وَلَنَسأَلنّ المُرسَلينَ).[3]