2. (إِنّ السّاعَة آتِيَةٌ اكادُ أُخْفِيها لِتُجْزى كلُّ نَفس بِما تَسْعى).[1]

«رستاخيز فرا مى رسد، آن را پنهان مى كنم تا هر انسانى در مقابل كوششى كه مى كند سزا ببيند».

3. (إِنّ اللّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السّاعَة...).[2]

«پيش خدا است آگاهى از وقت رستاخيز».

4. (يَسئَلُكَ النّاسُ عَنِ السّاعَة قُلْ إِنّما عِلْمُها عِنْدَ اللّه وَما يُدريكَ لعَلَّ السّاعَة تَكُونُ قَريباً).[3]

«مردم از تو از وقت رستاخيز سؤال مى كنند، بگو آگاهى از (وقت) آن نزد خدا است! چه مى دانى كه شايد وقت آن نزديك باشد!».

5. (إِلَيْهِ يُردُّ عِلْمُ السّاعَةِ...).[4]

« آگاهى از وقت رستاخيز به خدا باز مى گردد».

6. (وَعِنْدَهُ عِلْمُ السّاعَةِ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُون).[5]

«آگاهى از وقت رستاخيز نزد او است و به سوى او برمى گرديد».