حالا اگر پيامبر در موردى اظهار بى اطلاعى نمود، هرگز با اصل آگاهى سوم منافاتى نخواهد داشت.

نكته قابل توجه در آيه اين است كه پيامبر در موضوعى اظهار بى اطلاعى نموده است كه آگاهى از آن، مختص مقام ربوبى است و آن موضوع وقت رستاخيز كه زمان تحقق وعده ها و وعيدهاى الهى است و آگاهى از وقت قيامت، از مسائلى است كه خداوند، احدى از بندگان خود را بر آن مطلع نساخته است، و آيات قرآن در اين مسأله به اندازه اى صريح است كه نمى توان خلاف آن را احتمال داد و هيچ مانعى ندارد كه خداوند پيامبر خود را از حوادث گذشته وآينده مطلع سازد، امّا آگاهى از وقت برپا شدن رستاخيز را به خود اختصاص دهد.

اينك آياتى كه اين حقيقت را به روشنى ثابت مى نمايد، و مى رساند كه آگاهى از آن، مختص ذات اقدس او مى باشد:

1.(يَسْئلُونَكَ عَنِ السّاعَةِ أَيّان مُرساها قُلْْ عِلْمُها عِنْدَ رَبّى لا يُجَلّيها لِوَقْتها إِلاّ هُوَ...).[1]

«از قيامت سؤال مى كنند كه زمان قطعى آن چه وقت است؟ بگو : علم آن نزد پروردگار من است، جز او كسى از آن آگاه نيست».