اگزيستانسياليسم و آزادى انسان

اگزيستانسياليسم يا مذهب اصالت وجود(وجود مادى و فردى)، مسلكى است كه در يك دوره ويژه تاريخى، شكل گرفته و بيانگر اعتراض مكررى است از جانب فرد آزاد، بر ضد همه امورى كه يگانگى وضع او را، به عنوان موضوع آزادى به خطر مى اندازد.[1]

مذهب اصالت وجود را در برخى از صور آن مى توان به عنوان تأكيد مجدد بر روى فرد آزاد در برابر تمايل نيرومندى كه به سوى «جمع گرايى» سياسى و اجتماعى به وجود آمده و هدف آن تقليل دادن «مسئوليت شخصى و ارزيابى آن بر پايه خدمت به جمع» است، به شمار آورد و اين يكى از دلايلى است كه ماركسيست ها، مذهب اصالت وجود «سارتر» را به عنوان فلسفه «بوژوازى» در حال مرگ معرفى كرده اند.

همچنين اين مذهب با پافشارى بر روى فرد و «ذهن آزاد» اعتراضى است بر ضد تمايل عمومى در تمدن ما كه فرد را در ميان وظيفه يا وظايف اجتماعيش، به عنوان ماليات پرداز، رأى دهنده، كارمند دولت، مهندس، عضو اتحاديه شركت و جز آن، هضم مى كند به نظر «گابريل مارسل» تمايل به «وظيفه تراشى» براى انسان، مايه كاهش قدر شخص انسانى مى گردد.