نداشته باشد متقن نخواهد بود. مانند كسى كه سخنان ركيك و ناپسند را به صورت فصيح ادا نمايد، كار وى متقن ناميده نمى شود و از آن جا كه در افعال بندگان كارهاى غير متقن فراوان ديده مى شود، نمى توان خدا را پديد آورنده آنها دانست.

تحليل آيات ياد شده

در آيات ياد شده آفرينش و فعل الهى با ويژگى «زيبايى»، «اتقان»، «هماهنگى» توصيف شده است با مطالعه آياتى كه اين ويژگى ها و صفات سه گانه در آنها آمده است و نيز آيات قبل و بعد آنها چنين به دست مى آيد كه مقصود آفرينش پديده هايى است كه از قلمرو اراده و قدرت انسان بيرون مى باشند مانند آسمان، زمين، ابرها، كوهها، انسان ها، موجودات ديگر. زيرا در اين آيات انسان مخاطب قرار گرفته و خداوند او را به مطالعه نظام آفرينش فرا مى خواند تا به مطالعه آفرينش حكيمانه آفريدگار هستى، كه همه پديده هاى هستى و از جمله خود انسانها را زيبا آفريده و آنها را به ساز و برگ لازم براى رسيدن به غايات مطلوب خود مجهز نموده است، بپردازند و در نتيجه به قدرت و حكمت آفريدگار هستى آگاه گردند.

اينك براى روشن شدن مطلب، آيات ياد شده را با توجه به آيات قبل و بعد آنها مورد مطالعه قرار مى دهيم:

آفريدگارى كه ملك و فرمانروايى هستى به دست او است و به هر چيزى توانا است، منشأ بركات و خيرات بسيار است، آفريدگارى كه مرگ و حيات را آفريد تا شما را بيازمايد كه كدام يك از كارهايتان نيكوتر است، و او عزيز و بخشنده است.