از اينجا ناشى شده است كه آنان تفسير صحيحى از اصل« توحيد در خالقيت» ارائه نداده اند.

6. قدرت خدا مانع از تأثير قدرت بنده است

اين نظريه را لسان الدين خطيب مصرى مطرح كرد و خلاصه آن اين است:

«خدا فعل انسان را مى آفريند همچنان كه در او قدرت و اراده و علم را خلق مى كند، و فعل انسان از آن نظر كه خدا خالق آن است به خدا نسبت داده مى شود، و از آن نظر كه انسان ظرف فعل خدا است به خود انسان نسبت داده مى شود، و از اين جهت، آن را كسب مى ناميم و ملاك اطاعت و عصيان هم همان كسب است نه ايجاد و خلق.

وعلت اين كه ايجاد و خلق منسوب به خدا است و نه انسان اين است كه انسان در صورتى مى تواند مؤثر باشد كه مانعى جلو تأثير قدرت او را نگيرد، ولى قدرت انسان اگر چه صلاحيت و شايستگى براى تأثير را دارد، لكن هميشه با يك مانع مواجه است و آن تعلق قدرت ازلى الهى است بر افعال انسان در اين صورت هر فعلى در پرتو قدرت قديم الهى محقق مى گردد، نه قدرت حادث انسانى».[1]

به عقيده«ابن الخطيب» قدرت انسان قابليت تأثير را دارد چيزى كه هست قدرت قديم مانع از تأثير آن مى باشد و اگر چنين مانعى وجود نداشت انسان قادر بر ايجاد كار خود بود.