زيارت تربت شهيدان

زيارت تربت شهيدان كه با خون سرخ خويش از شرف و عزّت ملّتى دفاع كرده اند، مفهومى فراتر از زيارت قبور افراد عادى دارد. حضور در كنار مرقد آنان نوعى بستن پيمان با آنان است كه راه آن ها را ادامه خواهند داد. براى روشن شدن مطلب، مثالى را مطرح مى كنيم:

زائر خانه خدا، در طواف، «حجرالاسود» را استلام مى كند. هدف از دست گذاردن بر اين سنگ سياه چيست؟ هدف، نوعى پيمان بستن با ابراهيم خليل(عليه السلام) است كه پيوسته در راه آرمان او، سعى و كوشش كند وچون دست زائر به قهرمان توحيد نمى رسد، دست بر چيزى مى گذارد كه بازمانده از اوست.

در احاديث اسلامى وارد شده است كه زائر خانه خدا به هنگام استلام حجر بگويد:

(«)أمانتى أدَّيْتُها و مِيثاقى تَعاهَدْتُهُ لِتَشْهَدَ لى بِالمُوافاة».

«امانتى كه بر ذمّه ام بود ادا كردم، و بيعت خود را تجديد نمودم تا به اداى آن گواهى دهى».

از اين بيان روشن مى شود كه چرا اسلام دستور مى دهد به زيارت شهيدان اُحُد و كربلا و ديگر شهداى عزيز بشتابيم; زيرا حضور در كنار تربت آنان و يا دست گذاردن بر ضريح و قبر آنان نوعى بستن پيمان با روح و هدف آنان است كه زائر راه آنان را تداوم خواهد بخشيد.

پس زيارت قبر شهيد، گذشته از تكريم و احترام او، پاسدارى از آرمان هاى اوست.

حضور در حرم پيامبر(صلى الله عليه وآله)

حضور در حرم پيامبر(صلى الله عليه وآله) گذشته از اين كه قدرشناسى از جان فشانى ها و فداكارى هاى اوست، بيعت با آن حضرت و نشان پايدارى بر آرمان هاى او به شمار مى رود. اين مطلب از امام هشتم(عليه السلام)وارد شده است:

(«)إنّ لِكُلِّ إمام عَهداً فى عُنُقِ أوْلِيائِهِ و شِيعَتِهِ و إنَّ مِنْ تَمامِ الوَفاءِ بِالعَهْدِ زيارةَ قُبُورِهِم»[1].

«هر امامى بر گردن دوستان و شيعيان خويش پيمانى دارد و زيارت قبور پيشوايان، بخشى از عمل به اين پيمان است».

تو گويى با اين زيارت، با پيشواى خود پيمان مى بندد كه جز راه و رسم آنان، از راه و رسم ديگرى پيروى نكند. زائر مرقد رسول خدا(صلى الله عليه وآله) با رهبر خويش چنين گفتگو مى كند:

اى رسول خدا(صلى الله عليه وآله)! اگر انصار در «عقبه دوم» با تو بيعت كردند تا از حريم رسالت دفاع كنند، و يا گروهى از مهاجر و انصار در «حديبيّه» زير شجره با تو بيعت كردند كه از دين خدا دفاع كنند، من نيز اى شفيع امّت! با حضور در حرم تو و تماس با تربت پاك تو، با تو بيعت مى كنم كه پاسدار آرمان هاى تو باشم. گرد شرك و گناه نگردم و از تو مى خواهم كه برايم از درگاه الهى طلب آمرزش كنى.

اگر گردشگران عالم براى ديدار آثار باستانى و مناظر زيبا، رنج سفر بر خود هموار مى كنند; من با دويدن در بيابان و خفتن در كنار خار مغيلان، خواهان زيارت مرقد تو هستم. از آن جا كه دستم به تو نمى رسد، تربت تو را مى بويم و مى بوسم.