((إذ نُسوّيكُمْ بِرَبِّ الْعالَمين))[1](.)

«آنگاه كه شما را با خداى جهانيان يكسان مى شمريم».

با توجه به آنچه كه گفته شد، حديث مورد نظر به صورت نخست وارد شده است. بنابراين، «تسويه» صفت خود قبر خواهد بود و مقصود اين است كه سطح قبر را صاف و مسطح قرار بده يعنى سطح آن يكنواخت باشد. در مقابل «تسنيم» كه قبر به صورت پشت ماهى يا كوهان شتر در مى آيد و لذا فقيهان شيعه مى گويند مستحب است قبر مسطح و صاف باشد نه غير آن.

حديث ياد شده در صحيح مسلم نيز وارد شده و شارحان صحيح مسلم حديث را به نحوى كه ما گفتيم شرح كرده اند.

نووى شارح معروف صحيح مسلم حديث را اين گونه تفسير مى كند:«سنت اين است كه قبر از زمين زياد بلند نباشد و به شكل كوهان شتر درنيايد بلكه به مقدار يك وجب بلند و مسطح باشد.»[2]

ابن حجر قسطلانى در كتاب «ارشاد السارى بشرح صحيح البخارى» حديث را چنين تفسير كرده و مى گويد: «سنت در قبر اين است كه تسطيح شود و ما هرگز نبايد سنت را به خاطر اين كه تسطيح شعار رافضى هاست ترك كنيم...».[3]

6. تجديد قبر

اصبغ بن نباته از اميرمؤمنان(عليه السلام) نقل كرده است كه آن حضرت فرمود:

(«)مَن جَدَّدَ قَبراً أو مَثّل مِثالاً فقد خرج عَن رِبقةِ الإسلامِ»[4].

«هر كس قبرى را نوسازى كند و يا تصويرى بكشد از آيين اسلام بيرون رفته است».

نويسنده اين حديث را دليلى بر تحريم ساختن بنا بر قبر گرفته است، در حالى كه اين روايت هيچ ارتباطى با موضوع بحث ندارد; زيرا اوّلاً حديث از نظر سند فوق العاده ضعيف است آن هم به خاطر دو نفر: 1. محمد بن سنان; 2. ابى الجارود.

ثانياً مضمون حديث با اصول مسلم مخالف است. چگونه نوسازى قبرى و يا تصوير حيوانى سبب بيرون رفتن از اسلام مى باشد؟!

ثالثاً: حديث به چهار صورت نقل شده است و معلوم نيست آنچه كه امام(عليه السلام) فرمود، كدام يك از صور چهارگانه است:

الف: (جدّد قبراً:)قبر را نوسازى كند.

ب: (حدّد قبراً:)قبر را تيز كند.

ج. (جدث قبراً:)كسى را در قبر ديگرى دفن كند.

د.( خدَّد قبراً:)قبرى را بشكافد.[5]

با توجه به اين نسخه بدل هاى چهارگانه چگونه مى توان با اين حديث استدلال كرد؟!

تا اين جا با دلايل نويسنده، درباره ساختمان سازى بر روى قبور آشنا شديم و روشن گشت كه ايشان و اساتيد وى همگى از نيم خورده هاى ابن تيميه و محمد بن عبدالوهاب بهره گرفته اند و اگر پيش داور نبودند، با اين روايات به مقابله با دلايل قطعى كه بر تكريم بيوت انبيا و مدفن آنها تأكيد دارند، برنمى خاستند.

اكنون وقت آن رسيده است كه ادّعاى دوم او را كه تحريم مسجدسازى در كنار مشاهد شريفه است، مورد بررسى قرار دهيم: