بخش دوم

حفاظت از قبور اولياى الهى

با آثار سازنده زيارت مرقدهاى بزرگان، به ويژه قبور پيامبران و امامان آشنا شديم، هر چند همه گفتنى ها درباره موضوع زيارت بازگو نشد; زيرا هدف، فشرده گويى بود.

آن چه فعلا به توضيح آن مى پردازيم، موضوع حفاظت از قبور اولياى خدا و بازسازى و ايجاد بنا بر روى آن هاست; و در اين مورد لازم است كتاب خدا و سنت رسول گرامى و احاديث امامان را به سخن آوريم تا حكم اين مسأله دينى روشن شود.

همان طور كه در پيش گفتار يادآور شديم اخيراً كتابچه اى به نام «فقه المزار» به قلم دكتر عبدالهادى الحسينى و ترجمه آن به زبان فارسى، به قلم زين العابدين ابراهيمى در كشور سعودى منتشر شده است.

نويسنده، اصل موضوع را در لباس يك فقيه شيعى بررسى كرده است و خواسته است از روايات امامان معصوم(عليهم السلام)چنين استنباط كند كه حفاظت و نگهدارى قبور اولياى الهى و تعمير و بازسازى آن ها جايز نيست، تا از اين طريق براى شيعيان ثابت كند كه امامان آن ها با عقايد وهّابيان هم سو مى باشند. او در كتابچه كوچك خود علاوه بر اين موضوع، موضوعات جانبى مانند توسل و درخواست شفاعت و مانند آن ها را نيز مطرح كرده است.

بررسى هاى آينده ثابت خواهد نمود كه نويسنده نه تنها فقيه نيست، بلكه شيعه هم نيست و او خواسته با قلمداد كردن خود به عنوان يك فقيه شيعى، در ميان شيعيان جايى باز كند و از يك وسيله حرام به مقصد خود برسد و از يك اصل «ماكياوليستى» كه مى گويد: «هدف، وسيله را توجيه مى كند»; بهره بگيرد.

نويسنده، شاگرد چشم و گوش بسته دو نفر از پيشروان مكتب «وهّابيت» است و آن دو نفر عبارتند از:

1. احمد بن عبدالحميد بن تيميه حرّانى (728-662).

2. محمد بن عبدالوهاب نجدى (1206-1115).

از روزى كه انديشه هاى وهابيت از طريق محمد بن عبدالوهاب و به قدرت مالى و نظامى سعودى ها منتشر گشته، متجاوز از صدها نقد به شيوه هاى گوناگون بر اين مكتب نوشته شده است و بخش اعظم اين ردّيه ها به قلم تواناى دانشمندان مصر، سوريه، لبنان و عراق است.

اين كتاب ها در ميان قشر فرهنگى و علمى تأثير به سزايى داشته است ولى آن چه كه اين فكر را در سعودى و اقمار آن زنده نگه داشته، قدرت مالى يك نظام پادشاهى است كه با درآمد نفت، به تقويت اين مكتب و در نتيجه به حفظ سلطنت خود مى پردازد.

شرح اين هجران و اين خون جگر *** اين زمان بگذار تا وقت دگر