يك نواخت ماده پدد بياورد زيرا هر نوع انفجار و به هم خوردن معلول از بين رفتن حالت بى تفاوتى است و تا اين حالت از بين نرود و ماده حكم سطوح مختلف مايعات را پيدا نكند انفجارى در آن رخ نمى دهد، و از طرفى تا انفجار در آن رخ ندهد حالت بى تفاوتى از بين نمى رود.

در اين جا نيز ناچاريم براى توجيه انفجار و از بين رفتن حالت بى تفاوتى، پاى عامل خارجى را به ميان بكشيم و بگوييم: قدرت مافوق الطبيعه اى موجى در اين عالم يك نواخت انداخت، و به دنبال آن نمودهاى مختلف جهان و انرژى ها پديد آمد، و الاّ خود ماده بى تفاوت و يكسان كه به طور مدت نامحدود در حالت بى تفاوتى و يك نواختى بسر برده، نمى تواند بدون علت خارجى اين حالت را در خود نقض كند و انفجارى پديد آورد سپس به آرايش و آراستن خارج خود بپردازد.