اهل بيت)؟ گفت: نه بلكه از طرف شما آن را انفاق مىكنم و مابقى را در مصالح مسلمين صرف مىنمايم. فاطمه فرمود: اين حكم خدا نيست.

ابو بكر احمد بن عبد العزيز جوهرى مىگويد ابو زيد به ما خبر داد و گفت هارون بن عمير حديثى براى من نقل نمود و گفت: وليد بن ابى هيعة از ابى اسود از عروة نقل مىنمايد كه گفت: فاطمه عليها السلام از ابو بكر فدك و سهم ذوى القربى را طلب كرد اما او امتناع نمود. [1]

ابن قدامه به بعضى از آن اشاره مىكند و مىنويسد:

روايت شده از حسن و قتاده در مورد سهم ذوى القربى كه اموالى بود كه به رسول خدا تعلق داشت و چون فوت كرد ابو بكر و عمر آن را در راه خدا صرف نمودند و ابن عباس روايت كرده است كه ابو بكر و عمر خمس را سه قسمت كردند و مانند اين روايت حكايت شده از حسن بن محمد بن حنفيه در مورد نظريه اصحاب رأى كه عقيده داشتند:

خمس بايد سه قسمت شود: ايتام، مساكين (بىخانمانها) و در راهماندهها و معتقدند كه سهم رسول خدا و خويشان او بعد از فوتش از بين رفت و ساقط شد. مالك مىگويد: فىء و خمس يكى هستند كه بايد در بيت المال مصرف شوند. ابن قاسم مىگويد: خبرى از شخصى مطمئن از مالك رسيده است كه گفت: امام (خليفه وقت) بايد به خويشان رسول خدا مقدارى از مال كه صلاح مىداند بپردازد.

ثورى و حسن معتقدند: امام (خليفه) همانگونه كه خداوند عز و جل فرمود

[1] . شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 16، ص 231- 230.