مىفرمود: مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ* بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ فرمود: على و فاطمه عليها السلام دو دريا از علم عميق مىباشند كه هيچكدام بر ديگرى ظلم نمىكند يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ حسن و حسين عليهما السلام هستند».

در روايت ديگرى نيز برزخ بين آن دو به وجود پيامبر اكرم تفسير شده است. [1]

مضامين اين رواياتى كه گذشت بهگونهاى مشاركت در ولايت را براى فاطمه زهرا عليها السلام ثابت مىنمايد كه با علم لدنى خدادادى و آگاه بودن به مسائل غيبى او ملازمه دارد.

3- مجلسى از سلمان فارسى نقل مىكند كه گفت:

«خدمت رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله رسيدم به من نظرى فرمود و گفت: اى سلمان خداوند عز و جل هيچ پيامبرى را مبعوث نكرد مگر آنكه براى او دوازده نقيب (جانشين) قرار داد. گفتم اى رسول خدا من اين مطلب را از دو كتاب (انجيل و تورات) مىدانستم. فرمود: اى سلمان آيا نقبا و جانشينان مرا كه دوازده نفرند و خداوند آنها را براى امامت بعد از من اختيار فرموده است مىشناسى؟ گفتم: خدا و رسولش آگاهترند. فرمود: اى سلمان خداوند مرا از نور پاك خود آفريد و مرا خواند و من او را فرمان بردم و از نور من على را خلق كرد پس او را به اطاعت خود فراخواند و او نيز فرمان خدا را پذيرفت و از نور من و نور على عليه السلام فاطمه را خلق كرد پس او را خواند و او نيز فرمان خدا را پذيرفت و از من و على و فاطمه، حسن و حسين را آفريد

[1] . تفسير برهان، ج 4، ص 6- 265؛ همچنين در تفسير ثعلبى از سفيان ثورى و سعيد بن جبير چنين نقل شده است.