وَ الْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَ فِي الرِّقابِ.

عمر گفت: در اين صورت فدك مختص توست و فىء براى شما و دوستانتان است؟ گمان نمىكنم اصحاب محمّد به اين راضى باشند.

فاطمه عليها السلام فرمود: خداوند عزّ و جل و رسولش بدان راضىاند كه بنابر دوستى و بيعت تقسيم نمودهاند نه بنا بر خصومت و دشمنى و هركس با ما دشمنى ورزد با خداوند دشمنى ورزيده است و هركس با ما مخالفت كند با خدا مخالفت كرده است و هركس با خدا مخالفت ورزد مستوجب عذابى دردناك از سوى خداوند است و عقابى بسيار شديد در دنيا و آخرت.

عمر گفت: اى دختر محمد! بر آنچه ادعا مىكنى بيّنه و شاهدى بياور؟! فاطمه فرمود: جابر بن عبد اللّه و جرير بن عبد اللّه را راستگو انگاشتيد و از آنها شاهد نخواستيد، و شاهد من در كتاب خداست. عمر گفت: جابر و جرير چيز كوچكى را مىطلبيدند اما تو ادعاى بزرگى مىكنى كه موجب مخالفت مهاجر و انصار است. آن حضرت فرمود: مهاجرين كه همراه رسول خدا و اهل بيت هجرت كردند به سوى دين او هجرت كردند و انصار به خدا و رسولش و ذى القربى نيكويى ورزيدند هيچ هجرتى نيست مگر به سوى ما و هيچ نصرتى نيست مگر براى ما و نه ادامه نيكوكارى ممكن است مگر به وسيله ما و هركس از ما روى برگرداند به سوى جاهليت رفته است.

عمر به آن حضرت گفت: ما را با حرفهاى بيهودهات! رها كن و شاهد بر ادعايت حاضر نماى. پس آن حضرت على و حسن و حسين و ام ايمن و اسماء بنت عميس- را كه در آن زمان در خانه ابو بكر بود- فراخواند و همگى آمدند و همه گفتههاى آن حضرت و ادعاهاى او را گواهى كردند.