يكى از احكام فرعى دين را بردارد، اما همان مقدار از ضرر بعينه نمى‌تواند يكى از احكام ركنى واصلى دين را رفع كند.

به همين جهت حكم جهاد در راه خدا با اينكه در آن خوف كشته شدن است به خاطر ضرر برداشته نمى‌شود چون ملاك جهاد به مراتب اقوى از ملاك حفظ جان يك و بلكه چندين نفر است. گر چه با توجه به مطلب قبل و نيز آنچه مى‌آيد اصلا ادلّه ضرر شامل ابوابى مانند جهاد نمى شود تا نوبت به تزاحم و حكومت برسد.

اكنون كه اين مطلب روشن شد مى‌گوييم: ملاك اقامه شعائر سيدالشهدا عليه السلام آنقدر مهم است كه ضرر شخصى هيچ گاه مانع از آن نخواهد شد. شواهد زيادى در روايات بر اين اهميت فوق العاده شعائر حسينى در دست مى‌باشد. اين شعائر علت اصلى بقاء اسلام و دين و توحيد و نبوت و امامت و معاد و همه شريعت بلكه تمامى شرايع، و سبب بقاء تمامى فضائل در جهان، و مانع رشد رذائل و سقوط جامه انسانى در گرداب جاهليت است. طوائف مختلفى از روايات چنين اهميت فوق العاده‌اى را در شعائر حسينى بازگو مى‌كند. ما تنها به دو دسته از آنها كه هر كدام بالغ بر چند صد حديث دارد اشاره مى‌كنيم:

دسته اول: روايات زيادى كه در تشويق و ترغيب به زيارت قبر امام حسين عليه السلام وارد شده. در اين روايات حضرات معصومين عليهم السلام با لحنهاى بسيار تند شيعيان را وادار به زيارت آن جناب مى نمودند، با اينكه مى‌دانيم در آن دوران زيارت سيدالشهدا مساوى بود با قتل و غارت و قطع عضو و ...، همچنانكه متوكّل و غير او بارها كمر بر هدم قبر مطهر