جعلتُها شعيره تُهدى، وإشعارها أن يُوجأ سِنامها بسكّين فيسيل الدم على جانبها فتُعرف أنّها بدنةُ هَدْي .. وسبب تسمية البُدن بالشعيرة أو بالشعار أنّها تُشعَر- أي‌تُعلَّم- حتّى يُعلم‌أنّها بُدن للهَدي». [1]

خليل مى‌گويد: به قربانى در حج قِران شعيره گفته مى‌شود، زيرا بر اين قربانى علامتى نهاده شده كه به سبب آن شناخته مى‌شود. او علّت اين نام‌گذارى را در علامت دار كردن اين حيوان مى‌داند ومى‌گويد: اشعار يعنى علامت گذارى، تا از هر جا گذر كند همه بفهمند كه اين براى حج است. [2]

جوهرى در صحاح گويد:

«والشعائر أعمال الحجّ، وكلّ ما جُعل عَلَماًلطاعة اللَّه تعالى، والمشاعر: مواضع المناسك، والمشاعر الحواسّ؛ والشَعار ماولى الجسد من الثياب، وشعار القوم فى الحرب: علامتهم ليعرف بعضهم بعضاً، وأشعر الرجل هماً، إذا لزق بمكان الشعار من الثياب فى الجسد ..

وأشعرتُه فشَعر، أي أدريتُه فدرى». [3]

[1] . همان.

[2] . در حج قِران كه يكى از اقسام سه گانه حج است، حاجى بايد حيوانى را كه مى‌خواهد در روز عيد قربان ذبح كند از شهر خود به همراه بياورد، و براى اينكه اين قربانى از بقيه جدا شود علامتى روى او قرار مى‌دهند مانند اينكه سرش را با چاقو مجروح كرده تا خون روى بدنش جارى شود، و به اين وسيله شناخته شود و از هر جا كه عبور مى‌كند همه بفهمند كه اين قربانى حج است.

[3] . صحاح اللغة، جوهرى: 2/ 699.