متر)(1) يا بيشتر راه بروند، حتى اگر هم به كمتر از پانزده قدم يا ماليدن پا به زمين; نجاست برطرف شود.

(مسأله 149) لازم نيست كف پا و ته كفش نجس، تَر باشد بلكه اگر خشك هم باشد با راه رفتن پاك مى شود.

(مسأله 150) بعد از آنكه كف پا يا ته كفش نجس با راه رفتن پاك شد مقدارى از اطراف آن هم كه معمولا به گل آلوده مى شود اگر زمين يا خاك به آن اطراف برسد پاك مى گردد.

(مسأله 151) كسى كه با دست و زانو راه مى رود، اگر كف دست يا زانوى او نجس شود پاك شدن دست و زانوى او به وسيله راه رفتن محل اشكال است. و همچنين است ته عصا و ته پاى مصنوعى و نعل چهارپايان و چرخ اتومبيل و مانند اينها.

(مسأله 152) اگر بعد از راه رفتن، ذره هاى كوچكى كه جز با آب پاك نمى شود، در كف پا يا ته كفش بماند بايد آن ذره ها را هم برطرف كرد ولى باقى بودن بو و رنگ اشكال ندارد.

(مسأله 153) توى كفش و مقدارى از كف پا كه به زمين نمى رسد به واسطه راه رفتن پاك نمى شود. و پاك شدن كف جوراب به واسطه راه رفتن محل اشكال است ولى اگر كف جوراب از پوست باشد و از آن به جاى كفش استفاده مى شود به وسيله راه رفتن پاك مى شود.

3. آفتاب

(مسأله 154) آفتاب، زمين و ساختمان و چيزهايى كه مانند در و پنجره در ساختمان به كار برده شده، و همچنين ميخى را كه به ديوار كوبيده اند و جزء ساختمان حساب مى شود با پنج شرط پاك مى كند: اول آنكه چيز نجس به طورى تَر باشد، كه اگر چيز ديگرى به آن برسد تَر شود، پس اگر خشك باشد بايد به وسيله اى آن را تَر كنند تا آفتاب خشك كند. دوم آنكه اگر عين نجاست در آن چيز باشد پيش از تابيدن آفتاب آن را برطرف كنند. سوم آنكه چيزى از