آن جدا شده و در شن و ريگ فرو مى رود، با آب قليل پاك مى شود، اما زير ريگها نجس مى ماند.

(مسأله 143) زمين سنگ فرش و آجرفرش و زمين سختى كه آب در آن فرو نمى رود، اگر نجس شود با آب قليل پاك مى گردد، ولى بايد به قدرى آب روى آن بريزند كه جارى شود. و چنانچه آبى كه روى آن ريخته اند از سوراخى بيرون رود همه زمين پاك مى شود، و اگر بيرون نرود جايى كه آبها جمع مى شود، نجس مى ماند، مگر اين كه با پارچه و يا ظرف پاكى آب را بردارند، سپس آب بريزند و با وسيله پاكى آب را بردارند.

(مسأله 144) اگر ظاهر نمك سنگ و مانند آن نجس شود، با آب كمتر از كر هم پاك مى شود.

(مسأله 145) اگر شكر آب شده نجس را قند بسازند و در آب كر يا جارى بگذارند پاك نمى شود.

2. زمين

(مسأله 146) زمين با چهار شرط كف پا و ته كفش نجس را پاك مى كند: اول آنكه پاك باشد. دوم آنكه خشك باشد. سوم آنكه اگر عين نجس مثل خون و بول، يا متنجس مثل گلى كه نجس شده در كف پا و ته كفش باشد، به واسطه راه رفتن يا ماليدن پا به زمين برطرف شود. و نيز زمين بايد خاك يا سنگ يا آجرفرش و مانند اينها باشد و با راه رفتن روى فرش و حصير و سبزه، كف پا و ته كفش نجس پاك نمى شود. چهارم اين كه كف پا و ته كفش از طريق راه رفتن نجس شده باشد، نه اين كه از خارج نجاست به آنها برسد.

(مسأله 147) كف پا و ته كفش نجس، به واسطه راه رفتن روى زمين خاكى و شنى، و آجر فرش و كف سيمانى پاك مى شود، و روى آسفالت و روى زمينى كه با چوب فرش شده محل اشكال است.

(مسأله 148) براى پاك شدن كف پا و ته كفش بهتر است پانزده ذراع (تقريباً هفت