آسيب‌هايى در برخى خانواده‌ها مطرح است كه مربوط به حقوق والدين نسبت به فرزندان مى‌گردد و در اينجا به برخى از آنها اشاره مى‌كنيم:

بدرفتارى با والدين

بر اساس آيۀ 23 سورۀ اسراء، فرزندان وظيفه دارند با والدين خويش به بهترين روش رفتار نمايند و از هر نوع بدرفتارى با آنها بپرهيزند و حتى از گفتن كلمه‌اى كه موجب آزردگى خاطر آنها شود نيز خوددارى كنند. و بر همين اساس هرگونه اذيت و آزار، بلند كردن صدا، تندى و خشونت كه موجب آزرده‌دلى والدين شود شرعاً حرام است. چنان كه از مضمون آيۀ فوق استفاده مى‌گردد، بدرفتارى انسان با پدر و مادر در رديف شرك در عبادت خداوند تبارك و تعالى قرار گرفته است؛ چرا كه پس از وحدانيت و توحيد خداوند امر به خوش رفتارى و نهى از بدرفتارى با والدين شده است كه اين، نهايت توجه اسلام را به آن مى‌رساند.

اطاعت نكردن و بى‌حرمتى

اطاعت از پدر و مادر و مراعات ادب و احترام آنها در دين مقدس سلام در همۀ موارد لازم و واجب است مگردر مواردى كه در تضاد با فرمان الهى باشد. در اين صورت اطاعت از آنها لازم نيست؛ امّا در آن حال نيز رفتار شايسته و درخور تحسين مورد انتظار است و فرزند حق بدرفتارى و بى احترامى در اين مورد را هم ندارد. رهنمود قرآنى در اين باره چنين است:

هرگاه آن دو (پدر و مادر) تلاش كردند كه چيزى را با خداوند شريك نمايى كه كمترين آگاهى در مورد آن ندارى، از ايشان اطاعت مكن، در دنيا با ايشان هميشه به گونه‌اى رفتار كن و راه كسانى را در پيش گير كه به جانب من رو كرده‌اند، بعد هم به سوى من باز مى‌گردند و من شما را از آنچه (در دنيا) كرده‌ايد آگاه مى‌سازم.[1]

همچنين فرزندان مكلف به تواضع و فروتنى و پرهيز از بى حرمتى در مقابل والدين مى‌باشند و مى‌بايست آنها را به ديدۀ احترام نگريسته و از هرگونه برخورد تحقيرآميز با آنان بپرهيزند.

[1] لقمان، آیه15 و عنکبوت، آیه8.