توجه اسلام به رسيدگى به همۀ ابعاد رشد كودك و توصيه‌هايى ويژه به والدين در زمينۀ تغذيه، رشد جسمانى، شناختى، عاطفى و اجتماعى است. تأمين خوراك حلال قبل از انعقاد نطفه و نيز از ابتداى شيرخوارگى تا جوانى مورد تأكيد اسلام است و توجه به روابط عاطفى والدين در دو بعد كلامى و غير كلامى با فرزندان نيز مورد توجه خاص قرار گرفته است.

اولياى دين در اين باره، گفتگوى مهربانانه و دلسوزانه، نگاه عاطفى، بوسيدن و در آغوش گرفتن فرزند را موجب كسب درجه‌اى از بهشت مى‌دانند. به همين دليل بازى با كودكان، برخورد صميمانه و دورى از ابراز خشم و رعايت عدالت[1] و مساوات در برخورد عاطفى و احترام به آنها را توصيه كرده‌اند.

به هر حال رسيدگى به فرزندان از جهات و ابعاد مختلف تغذيه، بهداشت، لباس، رشد جسمانى، شناختى، عاطفى از وظايف مشترك زن و شوهر است كه مى‌بايست نسبت به فرزندان مراعات شود و در غير اين صورت آسيبى كه از اين ناحيه متوجه فرزندان و در نهايت خانواده و محيط اجتماعى مى‌گردد، در قالب احساس حقارت حسد و ديگر ناهنجاريهاى رفتارى و رذايل اخلاقى خود را نشان مى‌دهد كه در اين هنگام والدين مورد بازخواست قرار مى‌گيرند.

آسيب‌هاى حقوقى مشترك ديگر عبارتند از: حرمت شكنى زن و شوهر نسبت به يكديگر، نبود گذشت و اغماض، عدم تفاهم و درك متقابل، افشاء اسرار، بدرفتارى نسبت به يكديگر مى‌تواند شالوده و بنيان خانواده و روابط خانوادگى را با مخاطراتى همراه سازد.

راههاى پيشگيرى و درمان

با توجه به اينكه آسيب‌هاى حقوقى مذكور مى‌تواند اختلال و شكاف عميقى در زندگى خانواده‌ها ايجاد نمايد و موجب فروپاشى نظام خانواده گردد، پيشگيرى و درمان آن از ضرورت مضاعفى برخوردار است كه به برخى از آنها فهرست وار اشاره مى‌نماييم:

1. صبر در مقابل بدخلقى همسر؛

[1] " اعدلوا بین اولادکم و احسنوا ادابهم یغفرلکم" مجلسی، بحارالانوار، ج101، ص95.