به دنيا آمده‌اند، تا رسيدن به 18 سالگى شاهد 200 هزار عمل خشونت‌آميز در تلويزيون خواهند بود.

البته با ذكر نتايج اين تحقيق قصد نداريم جامعه ايران اسلامى را با جامعه آمريكا و تلويزيون آنها مقايسه كنيم؛ اما نتايج تحقيق در آنجا مى‌تواند هشدارى باشد براى همه كه نسبت به آسيب تلويزيون و برنامه‌هاى آن در خانواده غفلت نورزند و مواظب باشند روزى آنها هم گرفتار چنين وضعيتى نشوند.

تأثيرات عمدۀ تلويزيون در خانواده

از تأثيرات عمده‌اى كه حضور و وجود تلويزيون، بر خانواده ايجاد مى‌كند، تغيير نوع و تركيبات غذاهاست به خصوص اگر زن خانواده كارى در بيرون داشته باشد در اين موارد، غذاهاى سريع و پيش آماده شده زياد به كار مى‌رود؛ زيرا موقع تماشاى تلويزيون بايد همه چيز حاضر باشد و خانواده بتواند دسته جمعى برنامه دلخواه را تماشا كند. تأثير ديگر در امر تغذيه اين است كه مقدار خوردن در حين تماشا بيشتر مى‌شود و مصرف تنقلات افرايش مى‌يابد. تلويزيون ساعت خواب را هم تغيير مى‌دهد و از مجموع وقت خواب، به خصوص در مورد زنها كاسته مى‌شود.

بر اساس تحقيقات انجام شده تلويزيون بر مناسبات خارجى خانواده اثر مى‌گذارد و آن را به شدت كاهش مى‌دهد.[1]

تلويزيون بر اساس ويژگى‌هاى خود كه سرعت در انتشار و رقابت براى اطلاع رسانى است، هرگز فرصت انديشيدن به خانواده‌ها نمى‌دهد و خانواده‌ها را محدود به آنچه خود تمايل به پخش و تبليغ دارد كرده است، افراد را در برابر خود طلسم كرده، امكان واكنش را از آن‌ها مى‌گيرد. به ويژه كودكان مسحور تبليغ مى‌شوند و قدرت دل كندن از تصاوير آن را ندارند.[2]

[1] بهمن امامی، تاثیرات تلوزیون بر خانواده، نشریه مهر، شماره14، ص49.

[2] جلال بهرنگی، خانواده ها در تسخیر تلوزیون، نشریه ایران، 10/5/82