«بِا لتَّوَدُّ دِتَتَأَكَّدُ الَمحَبَّةُ»[1]

با ابراز دوستى، محبّت محكمتر مى‌شود.

ضرورت جلب محبّت همسر زمانى آشكار مى‌شود كه زندگى مشترك از مراحل مقدّماتى بگذرد و وارد مسائل مهمّ و جدّى شود، يعنى آن گاه كه مشكلات، درگيريها و كشمكشهاى زندگى، اعصاب زن و شوهر را فرسوده ساخته، علاقه آنها را نسبت به يكديگر كم كند و زندگى مشترك آنها را، دستخوش نابسامانيها گرداند.

راههاى جلب محبّت همسر

براى ايجاد محبّت و توجّه بيشتر زن و شوهر به يكديگر، راههايى وجود دارد كه با توجّه به شرايط گوناگون روحى و اخلاقى افراد، مختلف است و ما به برخى از آنها اشاره مى‌كنيم:

1- برخورد نيكو

در فراز و نشيب زندگى و در محيط كار و خانواده، با گشاده‌رويى و خوش‌اخلاقى و برخورد نيكو، مى‌توان محيطى سالم و آكنده از محبّت و صميميت به وجود آورد. امير مؤمنان 7 فرمود:

«بِحُسْنِ الْعِشْرَةِ تَدُومُ الْوُصْلَةُ»[2]

برخورد شايسته، مايه تداوم پيوند است.

براى جلب محبّت همسر بايد هر كار معقول و پسنديده‌اى را انجام داد. به عنوان مثال، از ابتداى ورود به خانه، زن و شوهر با سلام و احوالپرسى و گشاده‌رويى با يكديگر برخورد كنند. در بعضى از روايات، رفتار شايسته زن در هنگام ورود شوهر به خانه، از جمله حقوق مرد بر زن شمرده شده است، چنان كه رسول خدا 6 فرمود:

[1] - شرح غررالحكم، ج 3، ص 237

[2] - همان، ص 220