انسان قبل از ازدواج از مسؤوليّت اداره زندگى مشترك بر كنار بوده و
تنها در ابعاد فردى و اجتماعى زندگى خود مسؤول است، اما بعد از ازدواج، مسؤوليّت
سنگين ديگرى بر عهده او قرار مىگيرد و آن احساس وظيفه در برابر همسر است.
چنين وظايفى كه ما جنبه اخلاقى آن را مدّ نظر داريم، برخى ويژه زن يا
شوهر و برخى مشترك ميان هر دو است.
پايبند بودن به اين وظايف، زمينههاى اختلاف و ناراحتى را در زندگى
مشترك كاهش داده، صفا و صميميّت خانوادگى را به ارمغان مىآورد. بر عكس،
سهلانگارى نسبت به هر يك، پيامدهاى ناگوارى در پى خواهد داشت.
در اين درس و درسهاى آينده به بيان وظايف متقابل و مشترك همسران
مىپردازيم.
جلب محبّت همسر
منظور از جلب محبّت همسر اين است كه انسان از راههاى صحيح و مطلوب،
عواطف انسانى او را تحريك كرده، علاقه او را نسبت به خود و كانون گرم خانواده
تشديد نمايد و در حدّ امكان، رضايت خاطرش را فراهم كند.
جلب محبّت همسر، يك روش عملى براى تحكيم روابط خانوادگى است. دوستى و
محبّت زن و شوهر نسبت به يكديگر هر چند از ابتدا در كانون خانواده وجود دارد، امّا
براى تداوم و تحكيم هر چه بيشتر آن، بايد تلاشى دو جانبه صورت گيرد. امير مؤمنان
على 7 مىفرمايد: