او تأثير مثبت يا منفى مى‌گذارد.

رسول گرامى اسلام 6 مى‌فرمايد:

«مِنْ حَقِّ الْوَلَدِ عَلى‌ والِدِهِ ثَلاثَةٌ: يُحْسِنُ اسْمَهُ وَ يُعَلِّمُهُ الْكِتابَةَ وَ يُزَوِّجُهُ اذا بَلَغَ»[1]

سه چيز از حقوق فرزند بر پدر است: اسم نيكو برايش انتخاب كند، نوشتن به او بياموزد و وقتى به سنّ بلوغ رسيد، برايش همسر بگيرد.

در اين ميان، نامهايى از اولويت برخوردارند كه يادآور بندگى خدا باشد[2] مانند عبدالله، عبدالرحيم، عبدالرّحمان ... و در مرحله بعد، اسامى پيامبران و امامان كه بهترين آنها نام مبارك «محمّد» است. پيامبر اكرم 6 فرمود:

«مَنْ وَلَّدَ ارْبَعَةَ اوْلادٍ وَ لَمْ يُسَمِّ احَدَهُمْ بِاسْمى‌ فَقَدْ جَفانى‌»[3]

هر كس داراى چهار فرزند شود، و هيچ يك را به اسم من ننامد، به من جفا كرده است.

روشن است كه اين نامگذارى براى ما و فرزندانمان سودمند است و موجب رشد معنويّت در خانواده و پرورش مذهبى فرزندان ما خواهد بود.

. 2- آموزش دينى‌

كودك با فطرت الهى خويش آمادگى دارد كه با آموزشهاى دينى آشنا شود، به عبارت ديگر يك نياز درونى او را به فراگيرى آموزشهاى دينى فرا مى‌خواند. اگر پدر و مادر، به اين نياز كودك جواب مثبت ندهند و با آموزشهاى سازنده و آگاهيهاى لازم او را هدايت نكنند، ممكن است ذوق و گرايش دينى كودك مخدوش شده و افكار انحرافى در ذهن او رسوخ كند. از اين رو، پدر و مادر بايد كودكان خود را با آموزشهاى دينى و سخنان هدايتگر معصومين آشنا سازند، تا آنها را از غلتيدن در دام انحرافات فكرى نجات دهند.

[1] - مكارم الاخلاق، ترجمه مير باقرى، ص 421، نشر فراهانى

[2] - ر. ك. تحرير الوسيله، ج 2، ص 310

[3] - فروع كافى، ج 6، ص 19