كه تشيع راستين را وانهاده و به گمراهى لغزيده‌اند. در روايتى از امام صادق (ع) آمده است: «چون قائم ما ظهور كند، سخنانى گويد كه شنيدنش را تاب نمى‌آوريد و عليه او مى‌شوريد و او با شما مى‌جنگد.» (همان، 375)

سفيانى:

در روايات بزرگان معصوم (ع) «سفيانى» از دشمنان بزرگ حضرت مهدى (ع) بر شمرده شده است. گفته‌اند كه او از نسل ابوسفيان است و اندكى پيش از ظهور با سپاهى مى‌شورد و شام را به تصرف در مى‌آورد و به سوى كوفه و مدينه حمله مى‌برد و سرانجام ميان راه مكه همراه سپاهيانش در زمين فرو مى‌رود.

خروج سفيانى از نشانه‌هاى قطعى ظهور است. (علائم ظهور امام زمان (ع))؛ (يوم الخلاص‌، 513/ 487)

دجال:

بنابر روايات، او نيز از ديگر دشمنان بزرگ حضرت مهدى (ع) است. از روايات بر مى‌آيد كه دجال فرد يا حكومتى فريبكار است و هنگام سختى و قحطى خروج مى‌كند و جمعى را مى‌فريبد و به سوى خود مى‌كشاند. او سرانجام به دست حضرت مهدى (ع) از ميان مى‌رود (علائم ظهور امام زمان؛ بحار الانوار، 52/ 194 و 308).

چگونگى رفتار با مخالفان:

امام زمان (ع) و سپاه نيرومندش با امدادهاى الهى، هر كس را كه در برابر حركت‌هاى جهانى ايشان قرار گيرد، از ميان برمى‌دارد.

برخورد سپاه امام زمان (ع) با مستكبران و ستمگران سخت خواهد بود. اينكه آيا پس از قيام امام زمان (ع) اهل كتاب چه سرنوشتى مى‌يابند روايات مختلف‌اند.

بنابر پاره‌اى روايات، اهل كتاب همچنان بر جاى مى‌مانند و امام (ع) از در مسالمت با آنان در مى‌آيد و از آنان جزيه مى‌گيرد، همان سان كه پيامبر اسلام 6 از اهل كتاب جزيه مى‌گرفت. در برخى ديگر از روايات آمده است كه حضرت ميان آنان به كتاب خود آنان حكم مى‌كند (بحار الانوار، 51/ 29 و 52/ 376). در برابر اين روايات، از رواياتى ديگر بر مى‌آيد كه چون امام (ع) ظهور كند و قيام او به پيروزى رسد، همه اديان جز اسلام كنار مى‌روند و تنها آيين اسلام بر جاى مى‌ماند و حضرت مهدى (ع) زمين را از اهل كفر و انكار پاك مى‌كند و از كسى جزيه نمى‌پذيرد و صليب‌ها و بتان را در هم مى‌شكند (همان، 53/ 34؛ الشموس المضيئة، 167- 161).

***