نقل كرده‌اند: «دانش را بيست و هفت جزء است. هر چه پيامبران تا كنون آورده‌اند، دو جزء است. چون قائم ما قيام كند، بيست و پنج جزء ديگر آشكار مى‌گردد.» (بحارالانوار، 52/ 336) در روايتى از امام باقر (ع) آمده است: «چون قائم ما قيام كند، دست بر سر بندگان مى‌گذارد و به بركت آن، عقل آنان به كمال مى‌رسد.» (همان) زنان نيز در آن دوران در دانش دينى به مرتبت والايى مى‌رسند؛ چنان كه امام باقر (ع) فرمود: «در زمان حكومت مهدى (ع) به همه مردم حكمت و علم بياموزند تا آنجا كه زنان در خانه‌ها با كتاب و سنت پيامبر قضاوت كنند.» جامعه اسلامى به بركت رهبرى امام زمان (ع) در عرصه اخلاق و رفتار مى‌شكفد و در فضايل انسانى پيش مى‌رود و بنابر روايات، كينه‌ها از دل‌ها برون مى‌روند، بى‌نيازى و بزرگوارى در جان‌ها مى‌نشيند، خُلق و خوى مردم به كمال مى‌رسد و يگانگى و برادرى ميانشان برقرار مى‌گردد؛ چونان كه اگر كسى نيازمند شود، از جيب برادر خويش برمى‌دارد و كسى او را باز نمى‌دارد (بحارالانوار، 52/ 336؛ الاختصاص‌، 24).

***

سيماى حضرت مهدى (ع): شمايل امام مهدى (ع)

احاديثى معتبر از شيعه و سنّى ويژگى‌هاى ظاهرى امام مهدى (ع) را ترسيم كرده‌اند.

بنابراين روايات، آن امام همام (ع) چهره‌اى گندمگون دارد با ابروانى كشيده، چشمانى سياه و درشت و نافذ، شانه پهن، دندان‌هايى براق و با فاصله، بينى كشيده و زيبا و پيشانى بلند. استخوان بندى‌اش استوار و خوش تركيب است و انگشتانى درشت دارد.

گونه‌هايش گم گوشت و اندكى به زردى مى‌گرايند. بر گونه راستش خالى سياه جاى گرفته است. عضلات بدنش ورزيده و پيچيده‌اند. بلندى موى سرش به قدرى است كه به لاله گوش رسيده است.

چهره‌اش در هاله‌اى از شرم بزرگوارانه و شكوهمند پوشيده است و نشان از حشمت و شكوه رهبرى دارد. نگاهش آدمى را دگرگون مى‌كند و خروشش درياسان است و فريادش همه‌گير (خورشيد مغرب‌، 28).

پيامبر اسلام 6 درباره ويژگى‌هاى ظاهرى او مى‌فرمايد: «مهدى از من است.

پيشانى‌اش گشاده است و نورانى، و بينى‌اش باريك و كشيده.» (بحارالانوار، 51/ 80 و 90) در روايتى ديگر مى‌فرمايد: «مهدى از نسل‌