حوض كوثر ميعادگاه پيامبر 6 با قرآن و عترت:

در حديث معروف ثقلين (حديث ثقلين) از پيامبر اكرم 6 آمده است كه قرآن و عترت پيامبر 6 از هم جدا نخواهند شد تا در كنار حوض بر من وارد شوند (غاية المرام و حجة الخصام‌، 2/ 367- 304). طبق اين حديث حوض كوثر در رستاخيز ميعادگاه پيامبر 6 با قرآن و عترت است و يگانگى قرآن و عترت در آنجا آشكار و پيامبر از امت درباره آنها پرسش خواهد كرد، و كسانى در قيامت از آن خواهند نوشيد كه حق عترت را ادا نمايند (بحارالانوار، 8/ 24).

***

حىّ: موجود داراى فعّاليّت ارادى و آگاهانه‌

هر موجود قادر و عالِمى، ضرورتاً حىّ است (شرح تجريد، مقصد ثالث، فصل ثانى، مسئله ثالثه)؛ ولى حيات حقيقى، تنها از آنِ خدا است؛ زيرا حيات حقيقى آن است كه عين ذات باشد و به تفكيك يا افاضه غير، عارض نگشته باشد. مرادِ جمله قرآنىِ «هُوَ الْحَىّ» نيز انحصار اين گونه حيات به ذات خداوند است. «حىّ» صفت مشبّهه و از «ألْأسْماءُ الْحُسْنى‌» است؛ يعنى از نام‌هاى نيك كه ويژه خداوندند (الميزان‌، 2/ 345). قرآن كريم پنج بار از اين صفت ياد كرده است (بقره/ 255؛ آل عمران/ 2؛ طه/ 11؛ فرقان/ 58؛ مؤمن/ 65).

برخى عرفا «حى» را از مفاتيح الغيب، و اسم اعظم (اسم اعظم) دانسته‌اند (اسماء و صفات حق تبارك و تعالى‌، 304).

حيات خداوند متعال، با لوازم طبيعى- مانند تغذيه و رشد و توليد مثل- همراه نيست و از همه قيدها و محدوديّت‌ها پيراسته است و ذاتى و ازلى و ابدى و تحوّل‌ناپذير است، ولى حيات ماسواى خداوند، عارضى و مجازى است (بحارالأنوار، 4/ 192؛ الميزان، 2/ 345). علم كلام، تفسير، عرفان و فلسفه هر يك از زاويه خاصّ خويش، درباره «حىّ» و «حيات» سخن مى‌گويند.