ح‌

حديث ثَقَلَيْن‌

انّى تارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ كِتابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِى اهْلَ بَيْتِى وَ انَّهُما لَنْ يَفْتَرِقا حَتَّى يَرِدا عَلَىَّ الْحَوْضِ.

ترجمه:

بى‌گمان من دو چيز گرانسنگ ميان شما جاى مى‌نهم: كتاب خدا و خاندانم؛ اهل بيت. و آنها از هم جدا نمى‌گردند تا آن‌گاه كه نزد حوض پيش من آيند.

از مهم‌ترين احاديثى است كه بر امامت حضرت على (ع) و يازده فرزند معصومش (ع) دلالت مى‌كند. پيامبر اسلام 6 در اين حديث، امت اسلام را پس از خويش، به قرآن و امامت (امامت) راه نموده و بيان كرده است كه ميان اين دو عنصر گرانسنگ، پيوستگى و همراهى جاودانه حاكم است. از معناى حديث برمى‌آيد كه تمسّك به قرآن و امامان معصوم (ع) شرط ماندگارى بر صراط مستقيم است و امامان (ع)، همسنگ و عِدْل قرآن‌اند. حديث ثقلين از نظر سند، در كمال صحّت و قوّت است و از احاديث صحيح و متواتر است و صحابه‌اى همچون على (ع)، ابوذر، جابر بن عبداللّه انصارى، زيد بن ارقم، ابو سعيد خُدرى و زيد بن ثابت آن را نقل كرده‌اند (فضائل الخمسة، 2/ 61). علماى اهل سنّت معترف‌اند كه اين حديث را بيست تن از اصحاب پيامبر 6 نقل كرده‌اند (الصّواعق المحرقة، 228؛ فيض القدير، 3/ 15). شكّى نيست كه دست كم دويست تن از اكابر علماى مذاهب مختلف اسلامى، حديث ثقلين را روايت كرده‌اند (حديث ثقلين‌، 9). محدّثان شيعه در تواتر آن اجماع دارند و با هشتاد و دو سند از طريق ائمّه اطهار آن را بازگفته‌اند (ر. ك.

اعيان الشّيعة، 1/ 370- 310).

***