شما امروز در جبهه‌ها مى‌بينيد كه يك دانشجو پشت لودر نشسته و دارد خاكريز مى‌زند ويا يك دانشجو را مى‌بينيد كه سوار قايق، بقيّه رزمندگان را به خط مقدم مى‌رساند و يا اين كه يك دانشجو را مى‌بينيد كه فرماندهى يك گروه، يك گروهان، يك گردان و معاونت يا سمت بالاتر را به عهده دارد و يا اين كه دانشجويى را مى‌بينيد كه رهبرى مهندسى رزمى را به گردن مى‌گيرد و يا اين كه عزيزى ديگر را مى‌بينيد كه در زير رگبار گلوله و توپ‌ها به مداواى رزمندگان مى‌پردازد و بر زخم آن‌ها مرهم مى‌نهد. [1]

بخشى از فعّاليّت دانشگاهيان در جنگ در قالب فيلمبردارى و عكاسى براى ضبط حماسه‌هاى رزمندگان و انعكاس آن به امت حزب‌اللّه و جهانيان از سويى و ثبت در تاريخ از سوى ديگر بوده است. براى مثال، جعفر اميرى، فيلمبردار جبهه‌ها، از دانشگاهيانى بود كه در واحد رپرتاژ صدا و سيما مشغول به كار شد و با آغاز جنگ تحميلى با اوّلين گروه فيلمبردارى از تهران به جبهه‌ها شتافت و در بيشتر عمليات‌هاى رزمندگان اسلام شركت كرد. [2]

اميرعلى جواديان، عكاس خبرگزارى جمهورى اسلامى و مدرس عكاسى دانشگاه هنر، از تصويرگران هشت سال مقاومت امت حزب‌اللّه است. او مى‌گويد:

من در هر عملياتى كه مى‌رفتم 70-80 حلقه فيلم مى‌گرفتم و به خبرگزارى مى‌فرستادم. به جرأت مى‌توانم بگويم كه ده هزار حلقه در خبرگزارى دارم.

و هم او در پاسخ به اين سؤال كه بيشتر به دنبال بيان چه حقايقى در جنگ بوده‌ايد، پاسخ مى‌دهد: