بدانيد اى مسلمانان و آگاه باشيد كه بر عموم مسلمانان مساعدت مسلمين و سادات و علمايى كه براى دفاع از ثغور بصره مسارعت و مسابقت جسته‌اند، لازم و واجب گرديده است. [1]

با پايان يافتن جنگ جهانى اوّل و اشغال عراق به‌وسيله انگليس نيز براى بيرون راندن متجاوزان، در سال 1338 قمرى/1920 ميلادى فتواى ديگرى صادر شد:

امروز بر همۀ مسلمانان اداى فريضۀ دفاع از حوزۀ دين مبين و اماكن مقدّسه از لوث وجود كفّار و حفاظت از نواميس مطهّر خودتان در مقابل تعدّى و تجاوزات كافران و اقدام به نصيحت، تشويق، بسيج، ترغيب و هشدار، واجب است. [2]

دو-فتوا در جلوگيرى‌از انتصاب يك انگليسى به‌حكومت عراق: دولت انگليس پس از سلطه بر عراق، مردم آن كشور را مجبور كرد تا ويلسون، نماينده دولت بريتانيا را از طريق رفراندوم به‌عنوان رئيس حكومت عراق برگزينند، امّا با مخالفت شديد آيةاللّه ميرزا محمد تقى شيرازى روبه رو شد. ايشان در اين باره فتواى ذيل را صادر كرد:

براى مسلمانان جايز نيست كه غيرمسلمان را حاكم و امير خود بشناسد!

اين فتوا نخستين فريادى بود كه به اجتماع اهالى كربلا در منزل ايشان و آغاز انقلاب عراق منجر شد. [3]

ميرزا پس از اين فتوا و آگاه كردن مردم، به وحدت نيروها پرداخت. وى بدين منظور، شورايى سرّى مركّب از شيخ مهدى خالصى، سيد ابوالقاسم كاشانى و سيد هبةالدين شهرستانى ايجاد كرد. اين شورا به دستور ميرزا و