كارهاى تخصصى صورت مى‌گرفت. در اين بعد نيز ارتش در كنار ساير نيروهاى كارشناس از مراكز و نهادهاى گوناگون بود، چنان كه سركار همافر، بازرگان، مسؤول معاونت جهاد خودكفايى نيروى هوايى ارتش در زمان جنگ مى‌گويد:

ما امروز معتقديم كه ارتش ما از مردم است. . . بعد از انقلاب هم حتى در پاره‌اى از موارد مجبور مى‌شديم كه اين ارتباطات را به صورت تقيّه برگزار كنيم [1]. . . ما خيلى از نيازهاى اساسى اين نيرو را از برادران صنعتگرمان در گوشه و كنار اين شهر گرفته تا اساتيد متعهّد دانشگاهى، برادران سپاه، برادران جهاد سازندگى، قطب‌هاى صنعتى، قطب‌هاى تحقيقى مثل سازمان‌هاى پژوهشى، مراكز تحقيقاتى، سازمان انرژى اتمى و از اين طريق تأمين مى‌كرديم. ولى خوشبختانه با اين مسأله ديگر حركت را خيلى علنى و آشكار كرديم، ارتباطات منسجمى با برادران نيروى مسلّحمان، با برادران سپاهيمان داريم. [2]

امير شهيد صياد شيرازى در بارۀ هماهنگى و تعاون نيروهاى نظامى در سال‌هاى اوّل جنگ مى‌گويد:

با قرار گرفتن سپاه پاسداران در كنار رزمندگان نيروى زمينى، ما هميشه ديده‌ايم كه يك تشكل و يك تركيب مقدّسى به وجود آمده كه اكنون اين تركيب مقدّس به طورى نقش اساسى در عمليات ما دارد كه ما به هيچ‌وجه در