زرهى است. يگان‌هاى منهدم‌شده نيز عبارتند از: لشكر 10 زرهى و لشكر 1 مكانيزه و. . . همچنين تعداد كشته و زخمى‌هاى دشمن بيش از 25000 نفر و تعداد اسراى دشمن 15000 نفر مى‌باشد. [1]در سال‌هاى پايانى جنگ نيز هرجا سپاه يا ارتش به تنهايى وارد عمل شد، دستاورد عمليات محدود بود. [2]

مانع عمده وحدت نيروهاى مسلح در سال نخست جنگ، بنى‌صدر بود؛ چنان‌كه افسران مؤمن و انقلابى ارتش به اين امر اذعان دارند. امير سپهبد شهيد صياد شيرازى در اين باره مى‌گويد:

تا زمانى كه او (بنى‌صدر) در جبهه‌ها حضور داشت مى‌ديديم كه تنها مانع وحدت و يكپارچگى ارتش با مردم و نهادهاى انقلابى براى تشكيل آن صف آهنينى كه تجربه‌اش را در مقابله با ضدانقلاب ديديم، [او] مى‌باشد، ولى همين كه اين انسان ناپاك و نالايق از صحنه خارج شد، ضمن اين كه نتيجۀ بزرگش را مردم عزيزمان گرفتند كه ديگر در انتخاب رياست جمهورى چگونه دقت بكنند. . . محاصره آبادان شكست و نبرد ثامن‌الائمه انجام گرفت. [3]

با از ميان رفتن مانع، فرماندهانى از سپاه و ارتش براى ايجاد وحدت پيشگام شدند كه به دو نفر كه بيش از همه نقش داشتند، اشاره مى‌شود. يكى‌از اين‌دو، سردار سرلشكر پاسدار شهيد يوسف كلاهدوز بود. سردار محسن رضايى در بارۀ نقش وى در وحدت‌بخشى به ارتش و سپاه مى‌گويد:

ما بايد بنيانگذار وحدت ميان ارتش و سپاه را واقعاً شهيد كلاهدوز بدانيم. برادران ديگر هم بودند كه در سپاه و ارتش زحمت كشيدند، امّا شهيد كلاهدوز نقش بسيار مهمّى در اين امر داشت، مخصوصاً اين كه با برادران بسيار خوب