در منطقه حضور داشتند، شگفت‌انگيز بود كه چگونه امام به اين مسأله پى برده است. [1]

2-2. مشورت با مسؤولان و فرماندهان

آگاهى از نظر كارشناسان سياسى و نظامى در امور مهم وسرنوشت‌ساز براى حضرت امام از اهميت خاصى برخوردار بود. از اين رو، در جلسات مشورتى هيچ‌گاه نظر خويش را بر مسؤولان و فرماندهان تحميل نمى‌كرد، بلكه پس از اظهار نظر خويش، نظر سايرين را هم مى‌شنيد و مجموعه آراى ارائه‌شده، مبناى تصميم‌گيرى حضرت امام مى‌شد. در اين‌جا به برخى از مشورت‌ها و تصميم‌گيرى‌هاى امام كه موجب تحولات مهمى در دفاع مقدّس شد، اشاره مى‌نماييم:

1-2-2. ورود به خاك عراق

پس از عمليّات‌هاى موفق نيمۀ دوم سال 60 و سه‌ماهۀ اول سال 61 كه به آزاد سازى حساس‌ترين بخش‌هاى اشغال‌شدۀ كشور و وارد آمدن تلفات و ضربات سنگين بر ماشين جنگى دشمن منجر شد، وضعيت متفاوتى در عرصۀ دفاع پديد آمد؛ دشمن از نظر روحى شديداً مرعوب پيروزى‌هاى رزمندگان اسلام، و از نظر سياسى در منطقۀ خاورميانه و مجامع بين‌المللى تضعيف شده بود. حضرت امام اين موقعيّت را بهترين فرصت براى پايان جنگ مى‌دانست و در جلسه‌اى به مسؤولان اعلام نمود بهتر است جنگ تمام شود [2]و بدين ترتيب، اجازۀ ورود به خاك عراق را نداد. يكى از