شجاع بود.چندى بعد برادر همرزمش،محمدرضا صادقيان نيز در فاو به شهادت رسيد. [1]

نمونه‌هاى فراوان ديگرى در مجموعۀ خاطرات و يادهاى رزمندگان مى‌توان يافت كه ملهم از فرهنگ عاشورا،غيرت،جوانمردى و فتوّت، حميّت،فداكارى،سقايت،مقاومت پس از قطع دست و ديگر فضيلت‌هاى ابوالفضل است.

3-3.شباهت به على اكبر(ع)

شجاعت،صلابت،ادب و شباهت خَلق و خُلق و سخن گفتن جوان رشيد و برومند اباعبداللّه(ع)به پيامبر(ص)،شايد بيش از ديگر اصحاب-به‌دليل جوان بودن عمده نيروهاى جبهه-مورد توجه رزمندگان بوده است؛به‌ويژه اگر پدر و پسر در جبهه شركت مى‌كردند و فرزند به شهادت مى‌رسيد،ياد و خاطرۀ جوان كربلا،على اكبر تداعى مى‌شد.نمونه‌اى از اين ويژگى را در خاطرات رزمندگان مى‌خوانيم:

در همان عمليّات رمضان و مرحلۀ پنجم بود كه اورژانس ما بمباران شد.دكتر ابوترابى و پسر شانزده‌ساله‌اش كه از اصفهان آمده بود،اين بمباران را انجام دادند! دستشان درد نكند؛بمباران،بمباران عشق بود و رايحۀ دل‌انگيز اين بمباران آسمانى همه را به هوش آورد.دكتر،جراح نمونۀ اورژانس ما بود و فرزندش،نمونۀ جبهه‌ها.روزى كه پيكر بى‌سر فرزند دكتر را جلو اورژانس آوردند،لحظات سنگينى بر ما گذشت.دكتر از شهادت او خبر داشت و فقط منتظر بود پيكر پسرش را ببيند؛آن هم پيكرى را كه سر نداشت.دكتر لحظاتى