مقاومت ديده نمى‌شود. آنان با فرياد فرمانده آزاده، آماده‌ايم آماده، در ميان دود و خون و آتش به فرمان فرمانده لشكر ديگربار لبيك مى‌گويند. [1]

جنگى سخت در نزديكى خاكريز خودى درگرفته و به‌صورت تن‌به‌تن جريان مى‌يابد. . . كماندوهاى ورزيدۀ دشمن دسته‌دسته به‌سمت خاكريز حمله مى‌كنند و بعد از هلاكت دسته‌اى، دستۀ ديگر در ميان آتش رزمندگان اسلام ظاهر مى‌شود. على‌رغم اين فشارها، يك لحظه صداى شليك سلاح‌هاى بسيجيان قطع نمى‌شود و آن‌ها به هر نحو شده، چه با سلاح گرم و چه با سرنيزه، به تعداد كشته‌هاى دشمن مى‌افزايند. در اين‌جا نمايشى از قدرت ايمان و اعتقاد به ارزش‌هاى الهى در برابر تكنيك‌هاى پيشرفته نظامى به صحنه درمى‌آيد. كماندوهاى عراقى با همۀ تجهيزات و امكانات همراهشان و تجربيات حاصله از دوره‌هاى نظامى، در برابر بسيجيان مؤمن و شجاع به ذلّت و زبونى دچار مى‌شوند. [2]

3-6-1. واپسين روزهاى جنگ

با پذيرش قطعنامۀ 598 از سوى جمهورى اسلامى ايران، دشمن بعثى كه احساس قدرت و غرور مى‌كرد، مجدداً هجوم به مرزها را آغاز كرد و مانند روزهاى آغازين جنگ مناطقى را اشغال نمود. رزمندگان اسلام با اشارۀ حضرت امام خمينى كه همگان را به مقابله با هجوم جديد دشمن فراخوانده بود، به جبهه‌هاى نبرد شتافتند و سدّى استوار در برابر دشمن ايجاد كردند و بدين‌ترتيب، دفاع مقدّس را با مقاومت و پايدارى به انجام رساندند؛ همچنان كه اين گونه آغاز كرده بودند.