در شرايطى كه خرمشهر و اهواز در معرض اشغال قرار داشتند، حضرت امام به‌وسيلۀ مرحوم حجةالاسلام و المسلمين حاج سيد احمد خمينى سپاه را مأمور مقاومت و متربه‌متر جنگيدن كرد. انتشار پيام امام در ميان فرماندهان و رزمندگان، روح مقاومت و نشاط جهاد و دفاع را زنده كرد و از بعدازظهر جمعه 31 تيرماه 1367 كه دشمن هجوم مجدد خويش را شروع كرده بود، مقاومت و حمله به نيروهاى عراقى آغاز گرديد. پادگان حميد بعد از ظهر روز شنبه از اشغال بيرون آمد. در پى ناكامى نيروهاى نظامى عراق و تحولات ايجادشده در نيروهاى خودى و بازيابى روحيۀ مقاومت، نيروهاى عراقى 24 ساعت پس از آغاز هجوم، با دادن تلفات و خسارت‌هاى فراوان از جمله از دست دادن هيجده تيپ زرهى و مكانيزه مجبور به عقب‌نشينى شدند. [1]

پس از خروج نيروهاى عراقى از مناطق جنوب و غرب، منافقين با تجهيز و پشتيبانى ارتش عراق تهاجمى را از غرب كشور سامان دادند تا به‌زعم خود در پنج مرحله عمليات تهران را تصرف كنند و نظام مقدّس جمهورى اسلامى ايران را سرنگون سازند. به‌رغم موفّقيّت ابتدايى منافقين در تصرف شهرهاى كرند و اسلام‌آباد، اين‌بار نيز مقاومت يك گردان از نيروهاى سپاه اسلام مانع پيشروى آنان به‌سمت شهر كرمانشاه شد. مقاومت اين گردان در ارتفاعات «چهارزَبَر» باعث شد تا فرماندهى و نيروهاى خودى به‌تدريج براى آزادسازى مناطق تصرف‌شده و انهدام نيروهاى منافقين در منطقه متمركز گردند. در روز پنج‌شنبه 6 مرداد 1367، عمليّات «مرصاد» با رمز «يا علىّ‌بن ابى‌طالب» آغاز گرديد كه طى آن حدود دوهزارتن از نيروهاى منافقين به هلاكت رسيدند و حدود هزارنفر از آن‌ها زخمى شدند. خلبانان تيزپرواز نيروى هوايى و هوانيروز