حضرت آيةاللّه خامنه‌اى نيز روحيۀ شهادت‌طلبى رزمندگان را از عوامل مهمّ پيروزى برمى‌شمارد. ايشان در ماه‌هاى نخستين دفاع مقدّس فرموده است:

اين روح شهادت‌طلبى در ميان ملت‌هاست كه آن‌ها را به پيروزى مى‌رساند و ما بايد اين روح شهادت‌طلبى را حفظ كنيم. . . و آن‌هايى كه در جبهه مى‌جنگند و جان در كف دست گرفته‌اند و آمادۀ نثار آن هستند، آن‌قدر مرتبۀ آن‌ها بالاست كه امام بزرگوار، اين نفس ملكوتى عظيم، اين بازماندۀ سلسلۀ اولياى خدا با صداقت مى‌گويد: جوان‌هاى ما در سنگرها از من بهترند. او خود را در مقابل آن‌ها كوچك احساس مى‌كند و كسانى را كه از روى اعتقاد و با تصميم براى نثار جانشان در راه خدا آماده هستند، آن‌ها را از خود برتر و بالاتر مى‌يابد. اين، مسألۀ شهادت و شهادت‌طلبى است. [1]

هم ايشان از تفاوت‌هاى اساسى رزمندگان اسلام با نيروهاى بعثى را نترسيدن آنان از مرگ مى‌داند؛ حقيقتى كه دشمن نيز بدان اعتراف مى‌كند. ايشان در اين‌باره مى‌فرمايد:

يكى از فرماندهان برجستۀ عراقى وقتى كه زير فشار مافوقش قرار گرفته بود، كه چرا عقب‌نشينى مى‌كنيد؟ چرا حمله نمى‌كنيد؟ گفته بود: شما واقعيات ميدان جنگ و واقعيت ارتشتان را نمى‌دانيد. من اين‌جا دارم به چشم نگاه مى‌كنم، مى‌بينم چه خبر است. رزمندگان ايرانى را مى‌بينم كه پا مى‌گذارند روى ميدان‌هاى مين عبور مى‌كنند. به ما حمله مى‌كنند، امّا سربازان خودمان را - سربازان عراقى-را مى‌بينم كه پوتين‌هايشان را مى‌كنند، آهسته و بى‌صدا فرار مى‌كنند! چطور مى‌شود جنگيد؟ ! چطور مى‌شود عقب‌نشينى نكرد؟ ! [2]