با اين روحيه [اى] كه سربازهاى ما دارند و پاسدارهاى ما دارند و آن‌هايى كه حفاظت اين كشور را مى‌كنند، اين روحيه را دارند كه روحيۀ بسيار ارزشمندى است و شهادت‌طلبى است و خود را به حلقوم مرگ انداختن براى نجات اسلام و نجات كشور [است]. . . مطمئن باشيد كه اين كشور بيمه است. [1]

از نظر ايشان، عشق رزمندگان به شهادت از الطاف الهى و قدرت غيبى سرچشمه مى‌گيرد:

اين قدرت خداى تبارك و تعالى است كه جوان‌هاى ما را عاشق شهادت كرده است كه اين عزيزان بيايند اين‌جا و از آن‌ها كسانى اصرار كنند كه من دعا كنم شهيد بشوند و من به آن‌ها عرض مى‌كنم كه پيروز باشيد و ان‌شاءاللّه ثواب شهيد داريد. [2]

و سرانجام، حضرت امام (ره) دشمنان را مورد خطاب قرار مى‌داد و مى‌فرمود:

شما ملتى را كه معلولانشان در تخت‌هاى بيمارستان‌ها آرزوى شهادت مى‌كنند و ياران را به شهادت دعوت مى‌كنند، نشناخته‌ايد. [3]

الآن در تمام كشور، در صحنه، مردم موجودند و با مشت‌هاى گره كرده ايستاده‌اند در مقابل شما (دشمنان بعثى) ؛ ملتى كه جوانش هردو پايش را از دست داده و او را خواباندند و آوردند پيش من، مع‌ذلك مى‌گويد كه دعا كنيد كه من شهيد بشوم؛ ملتى كه مادرِ شهيد مى‌آيد و مى‌گويد من اولاد ديگرى هم دارم و براى شهادت حاضرم بدهم. [4]