سوده مى‌گويد: آن حضرت نامه را بدون لاك و مهر به من داد و من به فرماندار رساندم و او از سمت خود عزل شد. معاويه با شنيدن اين داستان دستور داد همان گونه كه آن زن مى‌خواهد، فرمانى براى او نوشته شود و او راضى گرديد. [1]

روشن است كه قرائن حاليه و غير آن، دلالت بر صدق گفتار مدّعى در ارائه گزارش داشته است كه آن حضرت بدون تأمّل ترتيب اثر داده است وگرنه ارزيابى و تحقيق، نخستين گام در مسير قضاوت بر اساس گزارشها و تخلّفات است.

مقايسۀ كار نظامى و اطّلاعاتى

ضمن مباحث گذشته، به اين نكته اشاره شد كه عِدّه وعُدّۀ نظامى بدون تدبير اطّلاعاتى، كارآمد نخواهد بود. اين واقعيت در سخن اميرمؤمنان (ع) نيز مورد توجّه واقع شده، آنجا كه مى‌فرمايد:

مَنْ لَمْ يَسْتَظْهِرْ بِالْيَقَظَةِ لَمْ يَنْتَفِعْ بِالْحَفَظَةِ [2]

آن كس كه از هوشيارى اطّلاعاتى بى‌بهره باشد، از نگهبانان و ياران طرفى نخواهد بست.

كار اطّلاعاتى يك نوع پيشگيرى است كه بر درمان و برخورد با مرض مقدم است. تلاش اطلاعاتى موجب مى‌شود كه توطئه در نطفه خفه شود و مهار گردد و زمينۀ نياز به درگيرى نظامى رفع شود و ضايعات كمترى به