علاج معنى ندارد. نظام قضايى نه تنها قادر به كشف توطئه و علاج قبل از وقوع آن نيست، بلكه شناسايى مجرم و جرم حتّى بعد از وقوع آن بدون كمك تشكيلات اطّلاعاتى براى وى ممكن نيست. نظام ادارى نيز براى پيشگيرى از ستم كارگزاران نيازمند به سيستم كشف و شناسايى و تجهيزات اطّلاعاتى است.

خداوند سبحان مى‌فرمايد:

يٰا اَيُّهَا الَّذيٖنَ آمَنُوا، خُذُوْا حِذْرَكُمْ [1]

اى اهل ايمان، بيدار و مراقب باشيد.

در اين آيه بيدارى و مراقبت به عنوان يك الزام هميشگى مورد تأكيد قرار گرفته است. كيفيت اين مراقبت و بيدارى را امير مؤمنان (ع) در سخن زيبايى چنين تعليم مى‌دهند:

وَ لاٰ تُظْهِرَنَّ لَهُ الَْمخٰافَةَ فَيَرىٰ اَنَّكَ تَحَرَّزْتَ مِنْهُ وَ تَحَفَّظْتَ وَاعْلَمْ اَنَّ مِنْ يَقَظَةِ الْفِطْنَةِ اِظْهٰارُ الْغَفْلَةِ مَعَ شِدَّةِ الْحَذَرِ فَخٰالِطْ هٰذا مُخٰالَطَةَ الْآمِنِ وَ تَحَفَّظْ مِنْهُ تَحَفُّظَ الْخٰائِفِ، فَإِنَّ الْبَحْثَ يُظْهِرُ الْخَفِىَّ وَ يُبْدِى الْمَسْتُورَ الْكٰامِنَ [2]

نحوه احتراز و حذر بايد به شكلى باشد كه طرف متوجّه نشود، تو از او پنهان‌كارى و احتياط مى‌كنى! و بدان كه از اصول بيدارى هوشيارانه آن است كه به ظاهر اظهار غفلت كنى، در عين شدّت احتياط. بنابراين، با اين (كسى كه تحت تعقيب دارى) همچون فردى كه خوفى از او ندارى، برخورد كن،