را بپذيرد، همانند آن است كه در نظام زندگى نوين، گروهى غارنشينى را انتخاب كرده وپيوندهاى اجتماعى خود را بگسلند.

شكّى نيست كه هريك از انسانها خواهان منافع بيشترند و براى تقسيم صحيح آن نيازمند حكومت بوده و حكومت جز در پرتو سيستم اطّلاعاتى استقرار نمى‌يابد و يك سيستم بدون آشنايى وآگاهى آن قابل اداره نيست.

آيا مى‌توان در شب تاريك با خودرويى كه فاقد چراغ است، رانندگى كرد؟ آيا مى‌توان در حالى كه سطح شيشۀ خودرو پوشيده است، به راه ادامه داد؟ آيا انسان فاقدِ بينايى مى‌تواند به طور طبيعى و عادى راه برود؟ آرى هر چه اطّلاعات عامل در مورد عمل و ابزار و نحوۀ تحقّق آن بيشتر و برتر باشد، بر كار مسلّطتر است و مدير هر چه بيشتر از كنشها و توانها و حتّى اخلاق و روحيۀ افراد تحت امر آگاه باشد، بهتر مى‌تواند مجموعه را اداره كند. مدير در اصطلاح، داخل شيشه قرار دارد، يعنى از هر طرف، مشرف بر جريان كار و مطّلع از امور است. در غير اين صورت، در برابر حوادث غافلگير شده و از صحنۀ تصميم گيرى و ابتكار بدور خواهد بود. همچنين اشتغال به جزئيات او را از احاطه نسبت به كلّ محروم مى‌كند.

بنابراين، مديريت يك مسؤول و حكومت يك حاكم، وابسته به اطّلاعات او از مجموعه و كارآمدى سيستم اطّلاعاتى است، و به همان دليل كه حكومت ضرورت دارد، سيستم اطّلاعاتى هم كه عامل قوام حكومت است نيز ضرورت مى‌يابد.

ب-ادلّۀ نقلى

آيات و روايات مختلفى بر اهميّت و ضرورت سيستم اطّلاعاتى و امنيّتى تأكيد مى‌كند كه از ميان آنها به موارد زير مى‌توان اشاره كرد: