5. پس از شهادت حضرت امير (ع) ، معاويه جاسوسى به كوفه و جاسوسى به بصره اعزام كرد تا اخبار مربوط به پيوستن و بيعت مردم با امام‌حسن (ع) را به او گزارش كنند. وقتى امام‌مجتبى (ع) از اين مسأله آگاه شد، به سرعت مأمورانى را موظّف كرد تا آنها را جست و جو كرده، هريك را از مخفى‌گاه خود بيرون كشيده و گردن بزنند، و به معاويه طى نامه‌اى چنين نوشت: «. . . تو افرادى را مأمور توطئه و ترور و جاسوسى مى‌كنى، گويا مى‌خواهى جنگ بر پا كنى كه به زودى بايد منتظر چنين چيزى باشى.» [1]

عفو جاسوس

با اين كه مقتضاى روايت و سيره معصومين (ع) مجازات اعدام براى جاسوسى دشمن است، امّا مواردى هم ديده مى‌شود كه جاسوسها مورد عفو قرار گرفته‌اند.

1. يكى از جاسوسان ابوسفيان به نام فرات بن حيّان از سوى قواى اسلام دستگير شد و پيامبر (ص) دستور اعدام او را صادر كرد، ولى او در حالى كه روانۀ چوبۀ دار بود، به يكى از ياران آن حضرت گفت: من اسلام آوردم و اين خبر را به پيامبر (ص) دادند. ايشان فرمود: از شماها كسانى هستند كه ما آنان را به ايمانشان واگذار مى‌كنيم كه از جمله فرات بن حيّان است. [2]

2. جاسوس ديگرى از هوازن در فتح مكّه دستگير شد و به دستور پيامبر اكرم (ص) تا پايان عمليات زندانى گرديد. سپس او را به اسلام دعوت كردند كه او پذيرفت و مسلمان شد و آزاد گرديد. [3]