نرود جاهاي ديگر بدن پاك است، مگر اينكه عرق زياد و متصل باشد، هرچند جابجا نشود. ولي رطوبت تنها و كم موجب سرايت نجاست به جاهاي ديگر نمي شود.

مساله 110- اخلاطي كه از بيني يا گلو مي‌آيد اگر غليظ بوده و خون داشته باشد، جايي كه خون دارد نجس و بقيه آن پاك است، پس اگر به بيرون دهان يا بيني برسد، مقداري را كه انسان يقين دارد جاي نجس اخلاط به آن رسيده نجس ومحلي را كه شك دارد پاك مي‌باشد.

مساله 111- اگر آب دهان و بيني در داخل به خون برسد و بعد از خارج شدن به خون آلوده نباشد پاك است .

مساله 112- چيزهايي مانند ابزار پزشكي كه وارد بدن مي‌شود و با نجاست برخورد مي‌كند، اگر هنگام بيرون آوردن آلوده به نجاست نباشد پرهيز از آن لازم نيست .

احكام نجاسات :

مساله 113- نجس كردن قرآن به تفصيلي كه در مساله «19 0» گفته مي‌شود حرام و آب كشيدن آن واجب است .

مساله 114- خوردن و آشاميدن چيز نجس و نيز خورانيدن آن به ديگران حتي به اطفال درصورتي كه ضرر قابل توجه داشته باشد حرام است، بلكه اگر ضرر هم نداشته باشد بنابراحتياط بايد از آن خود داري كنند، ولي اگر خود كودك خوراكي را نجس كند و يا با دست نجس آن را بخورد، جلوگيري از او لازم نيست .

مساله 115- اگر انسان ببيند كسي چيز نجسي را مي‌خورد يا با لباس نجس نماز مي‌خواند، لازم نيست به او بگويد، مگر اينكه طرف به اصل حكم شرعي جاهل باشد، كه در اين صورت لازم است حكم خدا به او گفته شود.

مساله 116- اگر صاحبخانه در بين غذا خوردن بفهمد غذا نجس است بايد به مهمانها بگويد، و اگر يكي از مهمانهابفهمد لازم نيست به ديگران خبر دهد، ولي چنانچه طوري با آنان معاشرت دارد كه مي‌داند به واسطه نگفتن خود اوهم نجس مي‌شود، بايد بعد از غذا به آنان بگويد.

مساله 117- اگر جايي از خانه يا فرش كسي نجس باشد و ببيند بدن يا لباس يا چيز ديگر كساني كه وارد خانه اومي شوند با رطوبت به جاي نجس رسيده است، لازم نيست به آنان بگويد، مگر اينكه او آنان را دعوت كرده و چيزنجس را در اختيارشان گذاشته باشد، يا اينكه بخواهد يا ناچار باشد با آنان هم غذا شود و مي‌داند به واسطه نجس بودن آنان