آيه نيز در مقام تعظيم رسول و اولي الامر است ; زيرا اطاعت از آنان در رديف اطاعت از خداوند آمده، پس بايد اين قابليت و صلاحيت در آنان وجود داشته باشد. از امام علي (ع) نقل است كه در تفسير همين آيه فرمود: "خداوند به اطاعت پيامبر و اولي الامر امر كرده است ; از آن جهت كه آنان معصوم و منزهند و به گناه امر نمي كنند."[1]

3 - داراي صفات نبي

امام جانشين پيامبر خداست و نقشي را به عهده دارد كه پيامبر آن را عهده دار بوده است . بنابراين امام بايد به جز نبوت، آن دسته از صفاتي را كه در ايفاي نقش پيامبر و در ادامه آن لازم است دارا باشد; چه اين كه فلسفه وجودي امام وقتي تحقق پيدا مي‌كند كه با صفات لازم، نقش پيامبر را در جامعه ايفا كند و در تمامي فضايل اخلاقي و ارزشهاي ديني الگوي تمام عيار متدينان باشد. اين نظر از اعطاي مقام امامت به ابراهيم (ع) از سوي خدا[2] به خوبي قابل استنباط است . خداوند آنگاه كه خواست آن حضرت را به مقام امامت نايل آورد، او را با امتحانات سختي آزمود و آن حضرت همه آنها را با موفقيت پشت سر گذاشت .[4] او براي خدا هجرت كرد،[3] از زن و فرزندش گذشت و آنان را در سرزمين مكه كه فاقد هر نوع آباداني بود اسكان داد;[5] در امر ذبح فرزندش اسماعيل، تسليم امر خدا شد كه از آن به امتحاني بزرگ ياد شده است : (ان هذا لهو البلا ء المبين ).[6] پشت سرگذاشتن آن امتحانهاي سخت نشان مي‌دهد كه براي نيل به مقام امامت، بايد از راههاي سختي گذر كرد تا توانست بار سنگين امامت را بر عهده گرفت .

كسي كه واجد مقام امامت است، بايد داراي جاذبه هاي معنوي باشد. عادل،

---