(پس جا دارد كه برگرديم).

امام (ع) در جوابم فرمود: مقصود خود را انجام بده، زيرا ما به اذن اين مرد نيامده‌ايم تا باجازه او مراجعت نمائيم، بلكه ما اين عمل را بمنظور آن اجرى كه خواهان آنيم انجام ميدهيم. زيرا انسان بهمان مقدارى كه تشييع جنازه كند مأجور خواهد بود.

باز هم عمل امام (ع)

ابن شهرآشوب از موسى بن سيار روايت ميكند كه گفت: من و حضرت على بن موسى الرضا (ع) موقعى كه بديوارهاى طوس نزديك شديم من صداى شيون و فغانى شنيدم، وقتى بدنبال آن صدا رفتيم ناگاه با جنازه‌اى مواجه شديم، در اين اثناء ديدم مولاى من حضرت على بن موسى الرضا (ع) پا از ركاب تهى كرد و از اسب پياده شده نزد آن جنازه رفت و آنرا بلند كرد، آن بزگوار بنحوى خود را به آن جنازه چسبانده بود كه برّه نوزاد، خود را به مادر مى‌چسباند. پس از اين جريان آنحضرت متوجه من شد و فرمود: اى موسى كسيكه جنازه‌اى از دوستان ما را تشييع نمايد، بگونه‌اى از گناه خارج مى‌شود كه گويا تازه از مادر متولد شده باشد.

همينكه آن جنازه را نزديك قبر بر روى زمين نهادند ديدم حضرت رضا (ع) متوجه آن ميّت شد و مردم را كنار كرد تا خويش را بجنازه رسانيد و دست مبارك خود را بر سينه آن ميّت نهاد و به او فرمود: اى فلان بن فلان! مژده باد تو را به بهشت، بعد از اين ساعت وحشت و ترس از براى تو نخواهد بود.

من بحضرت گفتم: آيا شما اين ميّت را مى‌شناسيد در صورتيكه تاكنون به اين سرزمين نيامده‌ايد؟!

فرمود: اى موسى! آيا نميدانى كه اعمال شيعيان ما هر صبح و شام‌