هزار گناهش محو مى‌شود و صد هزارهزار درجه برايش بالا مى‌رود. و اگر به نمازش شركت كند صد هزارهزار فرشته به تشييع جنازه خودش كرده برايش طلب مغفرت مينمايند. و چنانچه تا دفن ميّت بماند، تمام آن فرشتگان براى او تا روز قيامت طلب آمرزش مى‌كنند.[1]

شركت امام باقر (ع) در تشييع جنازه‌

محدث قمى در كتاب منتهى الآمال از زراره نقل ميكند كه روزى امام باقر (ع) براى تشييع جنازه مردى از قريش حاضر شد و من هم در حضور آن بزرگوار بودم و عطاء كه مرجع تقليد مكه بود نيز در ميان آن جمعيت حضور داشت در اين بين ناله و فرياد زنى بلند شد. عطا به آن زن گفت:

خاموش باش و الّا ما باز مى‌گرديم. آنزن خاموش نشد و عطا مراجعت كرد.

من بحضرت گفتم عطا بازگشت، فرمود: براى چه؟ گفتم: اين زن كه بناى گريه و زارى را نهاد، عطا به وى گفت: فرياد و بيقرارى مكن و الا ما برميگرديم اما آن زن از گريه و زارى خوددارى نكرد لذا عطا مراجعت نمود.

حضرت فرمود: بيا تا تشييع جنازه كنيم، اگر ما بوسيله باطل (كه فرياد زدن آن زن باشد) برگرديم حق را (كه تشييع جنازه آن مرد مسلمان باشد) اداء نكرده‌ايم زراره ميگويد: موقعى كه از نماز ميت فراغت يافتيم وارث آن ميّت بحضرت باقر (ع) گفت: خدا شما را رحمت كند برگرديد كه اجر زيادى برديد، زيرا شما نمى‌توانيد پياده‌روى كنيد ولى امام باقر (ع) اين پيشنهاد را نپذيرفت من به آن بزگوار عرض كردم: اين مرد كه بشما اجازه مراجعت داد و من هم در نظر دارم كه از شما تقاضاى مراجعت نمايم‌

[1]. وسائل جلد 1 ص 821.