1- شخصى در حضور أمير المؤمنين (ع) گفت: استغفر اللّه- حضرت فرمود: مادرت بعزايت بنشيند آيا معنى و مفهوم استغفار را ميدانى؟ بدرستيكه استغفار از درجات عليين و مراتب بلند (پروردگار) است و آن اسمى است كه داراى شش معنا است:

1- پشيمانى بر گناه و آنچه گذشته است.

2- تصميم بر ادامه گناه و بازگشت بسوى آن نداشته باشى.

3- اينكه حق مردم اگر بگردنت هست آنرا ادا نمائى.

4- آنكه هر واجبى را كه ادا نكرده ادا نمائى (مثلا اگر نماز نخوانده بخوانى و هر قدر نميتوانى وصيت كنى تا اينكه برايت قضا نمايند و اگر حج نكرده‌اى وصيت كنى بعد از تو برايت انجام دهند و چنانچه حقوق مالى از قبيل خمس و زكات بگردنت باشد آنرا ادا و يا با حاكم شرع مصالحه نمائى).

5- گوشتهائيكه از راه حرام در تو بوجود آمده آنرا بوسيله سختى‌ها آب و از نو گوشت و پوست حلال برويانى.

6- بدنت را همچنانكه به لذت گناه بهره‌مند كرده از اين پس به مشقت عبادت بيندازى، كه اگر چنين كردى آنگاه بگو استغفر اللّه‌[1].

[1]. قال( ع) لقائل بحضرته: أستغفر اللّه-: ثكلتك امّك، اتدري ما الاستغفار؟ أنّ الاستغفار درجة العلّيّين و هو اسم واقع عل ستّة معان، أوّلها الندم على ما مضى؛ و الثاني العزم على ترك العود إليه أبدا، و الثالث أن تودّي إلى المخلوقين حقوقهم حتى تلقى اللّه أملس ليس عليك تبعة؛ و الرابع أن تعمد إلى كلّ فريضة عليك ضيّعتها فتؤدي حقّها؛ و الخامس أن تعمد الى اللّحم الّذي نبت على السّحت فتذيبه بالأحزان حتّى يلصق الجلد بالعظم و ينشأ بينهما لحم جديد؛ و السادس أن تذيق الجسم ألم الطاعة كما أذقته حلاوة المعصية، فعند ذلك تقول: استغفر اللّه.( بحار الأنوار ص 37 جلد 6 طبع جديد)